Beklemek bir zanaattir.Öyle her insan beklemeyi bilmez,bilmez ama yinede bekler çünkü insan bir bekleyiş içindedir .Oysa beklemek sabır ister,sadaket ister,sevgi ister.

Kimisi büyümeyi bekler,kimisi ölmeyi….Biri derki:
Bekle beni hayat ben geliyorum.Bunu söylerken sesinde umut vardır,gençlik vardır,gelecek vardır.
Öbürü derki:
Gitmem gerek ölüm fazla beklemesin beni…Onun sesinde ise hüzün vardır,sitem vardır,yakarış vardır.Bu iki zıt karakterde bir bekleyiştedir…Bu bekleyiş az biraz SABIR ister..

Kimisi vardır,askerdeki sevdiğini bekler.Bu bekleyiş uzun gelir insana..say say bitmez günler,yırt yırt tükenmez takvimler…Bekleyerek geçer tüm günler.Vuslatta meçhuldür üstelik.Asker dönecek mi,kalıcak mı bilinmez ki…Ama genede bekler umutla..
Bu bekleyiş SADAKAT ister.

Birileri de vardır ki..bir mezar başında bekler.Gidenlerin geri gelmeyeceğini bile bile …
Ana oğlunun başında ,mecnun leylasının yanında bekler..
Bu bekleyiş ise sadece sevgi ister….Ananın oğluna,mecnunun leylaya duyduğu sevgi gibi..

Sonuç olarak..

Beklemeyi bilmeli insan,bilmesede öğrenmeli.Hoş hayat zaten öğretir insana..


CEMİLE AKCA