Ne çocukken yaşadım seni nede ergenken hep yoktun babacığım....
.hep uzaklardaydı ellerin...
taaki beni çocuk yaşta nişanlayana kadar 17 yaşındaydım babacığım okadar saf ve masumdumki..
gelinliğimin üzerine kırmızı kurdelemi takıyor salavatlar getiriyordun.
bekaretin simgesidir, nasılda gururluydun ama ağlıyordun baba neden yaşayamadıklarımızdanmı?..
.korkma babacığım sen bana seni yaşatamasanda ben beni sana öyle yaşatacağımki doyacağız her şeye doyamadığımız yıllara inat..
ne kolay değilmi bunu yazmak doyulurmu sevilene sevene...
düğün fotoğraflarımın bir tanesinde arabamın kapısını açıyordun babacığım
neden sen baba?
dur önünde, gitme de, açma o kapıyı...
bana cikletler alırdın her seferinde bir avuç verirdin.
yanımda çiğneme biliyorsun hiç haz etmem sakızı derdin ..
nikahımda yanıma gelipte avcunun arasındakileri avuçlarıma bırakirken dizlerim titredi babacığım
küçümeniiim diye seviyordun ya beni gözlerimi öpüyor doyamıyacağım diyordun ya babacığım.
ya ben sana doydummuki..
gitmeme izin verdiğin o 18 senelik yolculuğun ardından,kendin gitmeye hazırlanırken usul usul öylesine bir mucizeye vesile oldunki babacığım...
biliyorum seninde istediğin buydu çok dua ettin bana son anlarda
ellerin ellerimden kayarken, onun ellerini sundun bana ..
sanki evladını emanet eder gibi
gidişinle beni paramparça ederken,sensiz mutlulukları sunuyordun.
sensiz mutluluklar..
sensiz neye yararki....
teşekkürler babacığım..
bugün senin doğum günün babacığım seni çok özlüyorum küçümenin seni çok seviyor babam......
Safiye özgöç