BAZEN GİDERSİNDE İÇİNDE BİRŞEYLERİN KALINTISI KALIR. HERŞEYİ DENERSİN AMAYİNEDE İÇİNDE ACISSI KALIR,BİR TÜRLÜ YARANA MERHEM OLMAZ.
GÖZLERİNİ BİR NOKTAYA DİKİP,DÜŞÜNCELERE DALMAYA İHTİYACIN VARDIR. DÜŞÜNCELER Kİ; BİRER SIĞINAK GİBİDİR... KANDİLİ YANAR DÜŞÜNCENİN,GÖNLÜNÜN GİZEMLİ KALMIŞ ODALARINDA; SANA HAS SANA MUNHASIR...
KÖŞELERİNE KÖŞELERİNE ÇAKÜLÜRDİM PENCERELERİN HEP,ŞEHRE VEYA ŞEHRE AİT KIRINTILARI SEYRETMEK İÇİN. HER NOKTADA HER YÜZDE SANKİ BEN BİR BİLET ALMIŞIMDA SEYAHATE ÇIKIYORUM BENDEN HABERSİZ...
DÜŞÜNÜRDÜM HEP, BENİM DÜŞÜNMEM BİLİMSEL BİR EĞİLİM Mİ? YOKSA SADECE İNMEK MİYDİ TA DERİNLERE? İNDİĞİM DERİNLİKLERDE KARANLIK KANDİLLİ ODALARDA ÇOCUKLUĞUMA,GENÇLİĞİME VE O YILLARDA KENDİME BİÇTİĞİM ROLLERDE OYNARDIM TEKRAR TEKRAR.
SONRA GECE ÜSTÜME ÇÖKERDİ, ÜRPERİRİDİM ANSIZIN,TİTRER GİBİ OLUR ŞAKAKLARIM BUZ KESERDİ,TEDİRGİN OLURDUM. NARKOZ YEMİŞ GİBİ UYUŞURDU VÜCUDUM
....SONRA APANSIZ BİRİ ÇIKAGELİRDİ DÜŞLERİMDE KOLUMDAN TUTAR VE BENİ SESSİZCE ALIP GÖTÜRÜRDÜ VE BEN SES ÇIKARMADAN ONUNLA GİDERDİM...