Yalnız değilim ama kendimi çok yalnız hissediyorum. Dünyada şu anda benimle birlikte aynı havayı ciğerlerine çeken milyonlarca insan var. Fakat, içimdeki garip bir duygu yalnızlıkların içine çekiyor beni. Kendimi kabuslarla dolu bir rüyadan uyanmış gibi hissediyorum. Korkularım , elimi, ayağımı ve bütün vücudumu esir almış. Titriyorum.


Yalnızlık ! Neden yalnız hissediyorum kendimi. Beni, hayata bağlayan o kadar güzel şey var ki hayatımda aslında. En önemli sebep, yaşıyor olmam. Elimin, ayağımın yerinde olması. Gözlerimin görmesi, kulaklarımın duyması, kalbimin atması, beynimin düşünmesi ve algılaması.Sağlımın, hastalığıma rağmen yerinde olması. En önemlisi duygularım. İnsan sevgisiyle atan kalbim. Anneyim ve aynı zamanda bir eş’ im. Beni seven tonton bir annem ve iki tane güzel kardeşimin olması. Beni seven dostlarım. Benim sevdiğim dostlarım. Yeğenlerim. En önemlisi beni hayata bağlayan, yaşam kaynağım güzel kızım. En değerli varlığım. Göz bebeğim. Ve o yarın bizim aramıza katılışının yirminci yılının coşkusunu yaşatacak .Doğumundaki ve her yıl olduğu gibi.

Başkaları gibi, kızıma muhteşem güzellikte bir doğum günü hazırlayamayacağım. Başından aşağıya konfetiler atamayacağım ama her zamanki gibi sevgimi ve anne şefkatimi hediye edeceğim. Her an onun için ettiğim dualarımı edeceğim evden her çıkışımda ve onun sokağa çıkışında. Gülen gözleriyle bana bakışını, her görüşümde şükredeceğim Allah’a . Yüreğinin güzelliğine şahit olduğum zamanlardaki gibi. Merhamet duyguları, yufka yüreğiyle gurur kaynağım.

Yalnız değilim. Yalnız hissetmiyorum artık bunları düşününce. İyi ki anneyim. Şükrediyorum yüce yaratana. İnsanın kendini mutlu hissetmesi için, en güzel sebepler bunlar. Hayata daha sıkı bağlanmak ve yaşamak için. Sözlerimi geri alıyorum.

İyi ki doğdun güzel kızım. Seni çok ama çok seviyorum.

17.07.2009