Yıllar önceydi !
İş yerimdeki bayan arkadaşım KIBRIS’a taile gidecekti. Bana ve diğer arkadaşlarıma sordu; sizlere ne getireyim...Kimi parfüm ,kimi ceviz reçeli ben de yavru Vatan Kıbrıs’tan bir avuç toprak istedim.’Ya kızım söyle ne toprağı ya’...Yeniydi arkadaşlığımız,beni tanımıyordu.Ben de ısrarla’ istediğimi getir,istediğim de bu dedim .

Ben hediye almayı da vermeyi de çok severim.’Ne istiyorsun’diye sordukları zaman 3 seçeneğim vardır.Toprak,taş ya da bir demet kuru bitki...Gülüp kızarlar.Hediye istenmez,hediye verilir felsefesini ilke edinmişim.Çok ısrar ettikleri zaman da 3 güzel şeyden birini seçerim.Hediyeleşmek sevinçtir,büyük paralar harcanması gerekmez.
Arkadaşım Kıbrıs’tan döndüğünde hediyelerimizi getirdi...

Benim bir avuç toprağımı da...’Şu bir avuç toprak gümrükte başımı ağırttı’ dedi.’Nedeni de minik bir cam kavonoza koydum,kırılıp dökülmesin diye de,sardım kağıtlarla.İçini göremiyince sordular.’toprak dedim,açmamı istediler.Zor dakikalar yaşadım,bayağı incelediler..Terledim vallahi...

Arkadaşıma zor dakikalar yaşatmış yavru vatan Kıbrıs ’tan bir avuç toprak !
Evet hediye almayı da vermeyi çok severim !

En güzel benim hediyemdi ; yıllardır durur yavru Vatan’ımın toprağı evimde !

Oya gedik
Anı defterimden !