Yalan dostları, dostluğa dair masalları duymak istemiyorum artık.Gerçeklerin doğruların şairiyim ben.Doğru insanları sözleri,gerçeklerlerin dizesiyim.Oysa sen… Ne bileyim…Bir varsan eğer bil ki bin sahtesin.Yalanlar var olan bir masal gibisin.Masal…Masal kahramanları doğruya susarlarmış bilir misin?Sanırım sen onlardan da değilsin.
Peki öyleyse dostum sen nesin?Kimsin?Neden hep var olduğunu söyleyip,ben üzgünken görünmezlerdesin?Sana ihtiyacım varken ben sana ‘gel derken neden hiç duyulmaz sesim?
Oysa ben hep yanında olurum bütün varlığımla.Kişilik meselesi ben hep destek olmalıyım sana.Sen bana dağlardan öte,yıllar kadar uzak olsanda,pek etki etmez benim varlığıma.Zerre zarar gelmez benim dostluğuma.
Oysa sen uzadıkça uzaklaşan mesafeler gibisin.Öylesine uzak öylesine geridesin.Uzaklaştıkça dönüp baktığım bir gemi gibisin.Ardından sallayacak mendilim yok alınma artık gitmelisin yalandan yola çıkan bir gemisin,vakit gelmiş dostum artık gitmelisin…
UNUTKAN ŞAİR