Ki mısralar yazmak illaki
Zatıma şair kimliğine haizliği gerektirmiyor
Ne derler kaygısıyla yazmakta doğrusu içimden hiç gelmiyor

Şiir yazmak sanat adına
Sanatçılık ise bahtın ahında duruyor yamaçta
Her kimse buna meni olarak gayret göstererek ceht ediyorsa

Sabır kalbin kanaatinde
Muhabbet şayet murat edilen bereket erkiyse
Şair kimliği hisseden kalbin dirliğinde derlenen sermaye değilse

Ve her ne hikmetse işte
Dostlar merciinde şiir yazmak ehil insan diliyle
Fakirliğim kalbi kimliğinde, meramı anlatmak böyle intikal edince

Yazmayım mı öyleyse
Ruhum sessizliğinde mezar için gönül ikliminde
Sezgilerim ve düşüncelerim kendi sefilliğimde okumamak elinizde

Hiçbir an dilemedim
Böyle bir meram haliyle asla sözde etmedim
Acizliğime tanınan hakkı teslim ettim kimseye edepsizlik etmedim

Siz güzel yazabilirsiniz
Değerli nefeslerin yorumlarını hak edebilirsiniz
Lakin sizde teslim edilen bir kalbin sahibi ve emanetçisi nefessiniz

Biliyorum nezaketinizi
Kelamınızla aşikâr ettiğiniz edebi derinliğinizi
Lakin her nedense fark edemediniz hamiyete muhtaç olan acizliğimi

Zira sabrı anardınız
Halin burukluğuna meğerse tahammül etseniz
Ehil kimliğinizle nefeslenerek kalbime şevki ihsan ederek gelseydiniz

Peki, ne kaybederdiniz
Öyleyse neden kalbime hicranı davet ettiniz
Ve köşenize çekilerek halimin fakirliğine gülmeyi bir marifet bildiniz


Mustafa CİLASUN