Gün batımı ile enkaz yığınına dönen günümün ardından, artçı sarsıntıların etkisinde kendini kaybetmiş benliğim ve yıkılan hayallerimin tesiri altında, yıldızsız olmasına rağmen gök kubbenin altında açık alana kurduğum tek kişilik masamda sabaha kadar içmeyi, ama bir an olsun seni unutmamayı hayal ederek geçirdiğim her ana hak ettiğim değeri vererek kanayan yaralarıma merhem yerine zehir olsa da meylerim, içmeye devan ederek bütün zerremde sarhoşluğu hissederek kaldırdığım her kadehte acılarım depreşse de, yaralarıma tuz basarcasına artsa da acılarım, karartsa da gözlerimi, her kadehten sonra yeni bir kadeh kaldırıp hiç sonu yokmuşçasına gecenin, sarhoşluğun tesirinde öylece bekledim.
Demirledikleri limanlardan bir bir demir alıp giden hayallerimin geride bıraktıklarının el ve mendil sallayışlarını izleyip, her el ve mendil sallayan için ayrı ayrı kadehlerden ayrı ayrı şaraplardan tadarak hepsi için ayrı ayrı sarhoş olmayı diledim.
Ve benden uzaklaşan her hayalim için gökyüzünden bir yıldız koparıp attığım için yoktu yıldızlar gökyüzünde.
Yıldızlarımı yutan kara delikler içinde kaldırdım kaç kadeh.
Hayal gemilerimin güvertelerinden başkaldırıp okyanusa atlayan hayallerimden yüzme bilmeyenler kayıp olurken sonsuz derinliklerde, onlar içinde kaldırdım kadehimi.
Ve intihar eden hayalleirimin yerine yeni hayaller yerleştirmem gerekirken onların yerine geçecek olan hayallerimde isyan bayrağı açtığı için hayal gemimin güvertelerinde üç beş boş hayalden başkası kalmadı.
Ve kaptanları da atlayınca engin suların ortasında derinliklere, derinlikler yutarken onu, yuttum kocaman bir kadehte kalan son şarabı.
Artık kaptansız ve tayfasız okyanusun ortasında nereye gittiğini bilmeyen, bir amaca hizmet etmeyen, sadece çalıştığı için hareket eden, her an bir kayaya çarparak parçalanıp zaten kendisini dört gözle beklemekte olan sonda kaybolması yakın gemimin.
Onunda battığını görmemek için, daha çok içtim kendimden geçmek için.
Ve tekrar sevebilmek için içtiğim bütün şişeler tekrar doldurulsa yine içerdim elbet.
Ben bu gece sabaha kadar içtim elbet.
AMA kadehim sendin, şarabım sendin, hayalim sendin, umudum, denizim, tayfam, kaptanım sendin.
Benden uzaklaştığın her an için içtim sensizliği.
Bıraktığın her hatıra için içtim.
Ve ben bu gece seni içerek sarhoş oldum.
Şimdi senin sarhoşluğunla yıkıldım boş arazinin ortasına.
Yok yok…
İnsan giderken bakmaz mı hiç arkasına.
12,07,2009---YUSUF VURAL