Altun hekayƏlƏr evİ/ -- KÖRPÜ ALTI COCUQLAR


Körpü üstü.
Və mən.
Orda durub çevrəni sezirəm, göyün mavi boşluğundakı quşlar uçuşu və onların şarkıları canlı yaşamın özünü anıladır.


Düşüncələrə dalıb , körpü altına baxıram. Körpü altı cocuqlarinın, hansı dünyada böyüdüklərini və xəyallarındakı diləkləri göz önündən keçirirəm.
-Keşgə filan artest ilə bir yerdə şəkilim olaydı.
-Keşgə tanıdığım, o milyonerin qızı nişanlım olaydı.
-Keşgə bir gün doyun qarın Bozbaşı yiyədim.
deyə ürəkləşirəm. Çünkü Körpü Altı Cocuqlar böylə düşünürlər. Məndə onların bir kimi.

Bu xəyal içində atamın söylədi iki cümləni unudamıram. Son nəfəsini dəribdə:-
-Oğlum heç zaman özünü türk bilmə və bu könu üzrə kimsə ilə açıq danışma!
Deyib gözlərini qapadır.
Onun verdiyi son öyüdü , on il gizli saxladım. Bir kiminlə bu iki cümlə haqqında bilə danışamadım . Ama ara-sıra deyirdim, türk oldum nə olacaq?-türk olmadım nə olacaq?- deyə fikirləşirdim . Ancaq bu iki cümlədə bir qapalı gizili olduğunu hiss edirdim.


Bir dostum varidi, oda bir zadlar cızma-qara yazırdı, mənim kimi. Bir gün onunula üzləşdim və dolayı yol ilə sordum:-
-Nə dildə yazırsan?
-Danışdığım dildə!
-Orhan Pamıq nə dildə yazır?
-Türkiyə dilində!
-Çəngiz Aytımatov nə dildə yazır?
-O, iki dildə yazır, bir Rusca, birdə Özbək vəya Qırqız dilində!
Bu yanıtlardan sonra, konu dəyişdı. Biraz sağdan, biraz soldan danışıb ayrıldık.
Bu özünü türk bilmə cümləsı mənə bir dərd olmuşdu sankı.
Çünki,
-Namaz qılıram türk ərəbcə !!!

--Okula gedirəm farsca!!!

--Yuxu görürəm İngiliscə !!!
-Dəllək oluram türk olma!!!
-Döktür oluram türk olma!!!

İşin çətinliyi burdadıki, atamın öyüdünü açıq danışamıram. Bu gizlidə bir təhlükə var olduğunu düşünürəm. Buna görəki dostmun verdiyi yanıtlar, daha məni quşqulandırdı. Belə bir sonuc alıram.
-Əgər türk sözcüyü təhlükəli olmasaydı;-
-Danışdığım dildə,
-Türkiə dilində,
-Özbək vəya Qırqız dilində deməz idi , dostum .
Qolayca söylərdi mən və adını çəkdiyin yazarlar türkcə yazırlar. Bununlada rahat olardım.


Nə isə körpü üstündə durduğum için, körpü altındakı cocukları görürəm. Ama onların yanına getməyirəm. Bu on il içində baş vermış olayları və bütün var yoxumu itirdiyimin nədənlərinə yanıt arayıram.
-Nədən ayiləm heç oldu?

--Nə için didərgin düşdüm?
-Nədən olanaqlarım əlimdən çıxdı?
-Nə için hər işə al atıram, qırpı gəlir?
Heç bir işim düz gətirməyir deyə içimi dağıdıram. Bu an körpu altnda , Cin Cəfəri görürəm. Bu adam, bicin bir idi, bir gün taksı sürər, bir gün doktür olub xəstə xanada həkimlik edər. Bir gün baqqal olubda, min bir cinayət işlədər. Ancaq işlətdiyi cinayətlərə iz buraxmaz idi, bu Cin Cəfər.
Azca götür-qoy etdim və özünü türk bilmə gizlisini bu adamdan örənmək istədim. Ucadan bir fişqa çalıram, yanıt olaraq oda fışqa çalır. Əl qaldırıb körpü üstünə çağırıram. O, bir an içində yanıma gəlibdə:-
-Yallah A dostum!- necəsən?
-Sağ ol!- sizi sormalı?
-Nə olub?
-Heç nə!
-Bu gün körpü altına düşmədiyin için sordum!
-Nə isə rahatsızam!
-Nədən?
-Atamın verdiyi öyüdən!
-Rəhmətlik yetdi kəfən çürüdüb, indi rahatsızlğını çəkirsən?- nə demışdiki?
-Özünü türk bilmə demışdı!
O, gülə gülə:-
-Türk olsan nə olacaq!?-olmasan nə olacaq!?
-Elə, məni düşündürəndə budu!
-Bilirəmki, məni tanıyırsan. Ona görədə açıq deyim biləsən . Türk olmaq vəya olmamaq, konu deyil. Qolayca ölkəmiz ğz başəna deyil və başçılarımız yaramazdı . Onlarda qınamaq olmaz çünki yemək istəyirlər !
-Onları bu işə yürükləyən kimlər olurki!?
-Bax görda!- dünyanın harasında türk toplumu yaşayır , orda zəki insanlar darı kimi dənlənir!
-Mənki zəki deyiləm !?-bu qədər başıma oyun açılır!
-Buna görəki kimliyini türk bilirsən deyıb fışqa çalır və gözdən itir Cin Cəfər



M--Ərğəvan