Henüz sona ermemiş yaşamların Kendince iç hesaplaşmalarında !
Üzülesi ayrılıklarında yaşanılabilir lezzetler , irdelenebilir , yahut tartışılıbalir yanlarınıda özümsemek zorunda kalmışlıktır..
Hüznün sarımsı bizi bizsizligine terki diyar eden yanı..!

Düşlerimizin gerçekleşmiyen ,yanlarına zaaflarımız istekli bir o kadarda dayanılmaz hazlarıyla, sabah uyandıgımızda ışıgın bize getirisinin aynılaştırılmış monoton ve bıktırıcılıgını , yüzümüzü yıkarken ,serin suyun kendimize getiren gerçekligindeki gerçektir.. Düşsel hayal kırıklığı..

Pervasızca haykırışların içimizi acıtan yanlarıyla, içe dönük kahırlı beddualı geçmişin azap prangalarına alışkanlıklarımızdır,, nedenini bilmedigimiz Tuzlu ıslaklıgımız..

Daha ölüme alıştırmadan ,yürümeye müsait bir kadavra sessizliğidir , içimizdeki bizin bizsizlige dair söylemleri , tekildir tektir hiçtir..

Böylesine amaçlar varken gayesiz kalmaktır bir bakıma sevdigimiz yüzlerdeki isteksiz gülümsemelere olan bağlılıgımız..

Ve zaman , faniligi celladına teslim ederken, ölenin biz seyredeninde , çaresizligimiz oldugunu biliriz..!

Umut Yoncasının dört yaprağı vardır, kendisininde, Binlerce sözleriyle düşünceleri içimizdeki sallanan hiçligin boşlugundaki adamın..!