Sevgiyi yaşamak isteyen yüreklerin anatomik bozuklukları mı var?
Kıskançlıkları atom bombasından daha kalıcı izler bırakıyor ve zarar veriyor.

Benim olmazsa ölsün , sürünsün psikozlu yakarışlar beddualar insanı makber karanlığına hapis ediyor. İnsan kendi kendine ruhunun üzerine simsiyah perdeler örtüyor sanki. Işık alamayan ruh; zamanla gelişemiyor, hissedemiyor ve hatta ölüm başlıyor.

Sevmek; içselliğimizi mutluluk olgusunun içinde yıkamak, aydınlatmak için değimlidir?

Arıtamadığımız kara lekelerin zamanla; bizi önümüzü göremez bir hale getirdiğini hastalıklara yol açtığını anlamamız gerek.

Severken; sevebilen bir yürek güzelliğimizin var olduğunu bilmek bu yaşam içinde bize bir özgüven vermez mi?

Severken sık boğaz etmemeyi tercih etmeliyiz.
Bilinçsizce zalimce sahiplenmenin sonucunun telafisi imkansız kayıplara neden olacağını idrak etmeliyiz.

SEVGİYİ ÇOĞALTALIM…..


ALEVYAVUZ