1983 yılı sonları İzmirde bir kamu kurumunda çalışıyorum.Eskiden beri süre gelen rahatsızlık sıkıntı vermeye başladı.Gittiğim kurum doktorumuz,Tepecik Göğüs Hastanesine sevk etti.Göğüs hastanelerinde önce bir muayene ve mikro film çekilir.Benimki de öyle oldu.Filmi çektirdim elimde doktora göstermek üzere gezdirirken bir hasta yanaştı"bakabilirmiyim?"dedi.Buyur dedim.Hasta elimdeki filmi güneşe doğru tutarak dikkatlice baktı ve bana dönerek"seni yatırırlar hemşerim"dedi.Afallamıştım.Öğleden sonra doktora gösterdim filmi"yatman gerek"dedi!!!

Yattığım serviste 4 yataklı bir odadayım.Ben 24 yaşında diğerleri 50-60 yaşında amcalar var.İlk günlerde herhangi bir ilaç aldığım yok ama diger 3 amcaya sabah akşam iğne yapılıyor.İğneden korkuyorum ama belli etmemek için komşu oda ile paylaştığımız balkona çıkıyorum.Günler böylece akıp giderken benim iğne korkumu anlamış ihtiyarlar.Bir gün akşam hemşireye benim zaafımımdan bahsederek gereğinin yapılmasını istemişler.Bir gün yatsı ezanı zamanı iğne için hemşire gelmeden ben balkon açıktım.Dışarıda müezzinin nağmeleri,ağaçların rüzgarla raksı,hastalığım,işim,annem babam......Dalmışım.Hemşirenin mahkeme mübaşirini andıran avazı ile kendime geldim.
-Hüsamettin iğnen var!!!
O an donup kaldım,kekelemeye başladım.be be benim iğnem yo yo yok hemşire hanım.
-Sen mi bileceksin ben mi ? Geç yatağına dedi hemşire.Elindeki enjektör sanki mavzer süngüsü gibi geliyor bana.Bir an şaşkınlıktan sonra ilk aklıma geleni yaptım.yan odadan geçerek Wc ye kapattım kendimi.3-5 dakika sonra hüsamettin...hüsamettin sesleri yükselmeye başladı...aranıyorum.Ne kadar bekledim bilemiyorum sanki ihtiyacı varmışda Wc ye gitmiş gibi yaparak çıkıp geldim.Ama betim benzim atmış.Nerdedeydin sorularına.Wc ye gittim dedim ama nafile.Korktuğum apacık meydanda.Allah müstehakını versin dedi hemşire.Bir şaka yapalım derken yüreğimize oturttun.Madem çok korkuyordun söyleseydin ya ?

Sonradan öğrendim ki,önceki yıllarda iğneden korkarak kendini atanlar olmuş balkondan.Hemşirenin telaşı ondanmış