YOKSUN...
Her gece kapıya çıkıyorum, geleceksin diye...
Ama yoksun. Yine yok...
Hasretinden duvarları dövüyorum. Vazoları kırıyorum bir bir...
Olmuyor... Unutamıyorum seni....
Uykularım, sen gideli bölük pörçük...Ve sen yine yoksun...

Bekliyorum...
İlk günkü gibi, sabırla , umutla...

Merak ediyorum şimdi... Kiminle, nerelerdesin ? Mutlu musun? Mutsuz mu?
Bilmem seninde yüreğin benim gibi hüzünlü mü?
Sen de benim gibi küskünmüsün hayata? kadere?
Seni bilmem ama ben hayata küskünüm, kaderime de öyle...
Çünkü sevmenin bu kadar zor olduğunu bilseydim, seni ilk günden sevmezdim, bağlanmazdım...

Şimdi seni unutmak vardı ya...Ama ne fayda? Geçti...

Kalbim şimdi bir serçe kanadı gibi, yaralı. Uçamıyor...
Başka aşklara, sevdalara uçamıyor sevdiğim.
Seke seke şimdi. Bir o yana bir bu yana çırpınıp duruyor.
Tıpkı kırlangıç fıtınasında yenik düşen bir kırlangıç misali yitik ve de yılgın...

Senin aşkının yarasıyla kanıyor yüreğim şimdi.
Dermanı sende. Çaresi sende...

Gelip sarsan diyorum. Belki de çarçabuk iyleşir.

Gel desem, gelirmisin ciğer parem?
Dönermisin?

Anladım... Gelmeyeceksin...
Merhem olmayacaksın yarama sevdiğim...

Anladım...

Ben kendi yarama kendim tuz basar giderim...

Anladım...

Nafile serzenişlerim...

Varsın gelme sevdiğim. Gelme...

Ben , başka baharları beklerim.
Uçmak için, başka baharları...
Sana kavuşmak için, sana ulaşmak için...
Başka baharları...

Sabırla...
Umutla...

Başka baharları sevdiğim...