Karanlik bir aksam; aclik, yorgunluk, yaban bir parkin kosesinde yalnizim.
Saatten hic haberim yoktu. Gelip gecen insanlar benim icin ne dusunuyorlardi
acaba?
Delidir veya yalniz adam. Olsun, yalniz olmak, derinlerden bir sarki soylemek, cicekleri dalinda opmek, selvinin saclarini taramak, ne guzel sey su YASAMAK... YASAMAK.
Boyle huzurlu iken, yanibasimda sevgilim varken ( kim o sevgili? yalnizlik) ben daha
ne istiyebilirdim ki. Sevgilim yanimda, onu goruyorum; ellerine, saclarina, gozlerine
dokunmak istiyorum. Buna hakkim yoktu belki.
Aciz isigin altinda onu gizliden opmek istiyorum. Kimi opuyorum? Yalnizligimi, acilarimi,
sevinclerimi; hepsi avucumun icinde. Sanki kanatlanip ucacaklar gibi.
Annemin sesi kulagimda beni cagiriyor. Gelemem annecigim, buyudum bak yanimda sevgilim, avucumun icinde saclari, oyle ki her an ucup gidebilir, onu bir daha tutmayabilirim. Hadi op beni annecigim gitmeliyim.

YALNIZLIK YUREGIME ISLEMIS ISTESEM DE SOKUP ATAMAM!!


ali ihsan kurtal