Düşmanları idare etmek ve dostlarla iyi zaman geçirmek zanaattir.

Tanıtım ayrı, sanat ayrı, görsellik ayrı, hitabet ayrıdır...

kaş, göz, alımlılık, et, ben, saç, kaş doldurmaz yaşamı...

Tipten kazanan tipten kaybeder.

Etine, teninin rengine, gözünün irisine hasta olanın bıkkınlığı bir zaman gelir kodu mu oturtur seni.

Kadını ya da erkeği et algılayan; ya da varlıklarını et’e daraltan anlayışlar reel insan yaşamına uyumlu değildir ve hakikatte ercesine de değildir.

Sürekli et yenmez.

*

10 kilo kaldırmaya kapasitesi olmayanın 100 kilonun altına kendini sokmasının aptallığı tartışılmaz. 500 liralık standarta sahip birinin 10.000 lira gerektiren yaşama göz dikmesi, buna heveslenmesi de öylece.

Önce 10.000 lirayı elde edersin, sonra o standartı yaşamına kurgularsın. ’Onda var bende niye yok’ dedikçe bu haset seni onun elindekini almaya, hileye, komplekse zorlar. Alamadığında da köpekleşirsin.

10.000 lira standartı olanın, 100’lüklerin yağmasından endişe ile 500’lük yaşaması ise anlaşılabilir.

Bir bakış açısı da şu:

10 ayrı yaşamı tek yaşamda birleştirebilen birini, tek yaşamını bile yaşamakta zorlananların anlamaları nasıl mümkün olacak? Haset duyup, ondakini yok etmeye çalışmaktan başka ne yapabilirler ki? Bir can yaşamazsan on canını da alırımcılık! ’Kedi uzanamadığı ciğere pis der’ mantığınca, kınamak, tükürmekten başka bir metot mu var onlar için?

En güzel beceri, beceriksizliği kamufle edebilmektir.

Mailis Nalars Yazıt Seçkileri