hayata dair en belirgin dört durum;
bataklık,serap,menderes ve deniz açıkta kalansa okyanus
çünkü hayata dair değil.Her kafadan çıkan seslerin geri dönülmez toplantısı orası yani ölüm

ister istemez ölüm kuyruğunda herkes, bense bir yandan "gözlerim yüzümde bir
leke, dokunsalar kaybolur" şarkısını söylüyorum. Sıra bana gelip
biletimi alana dek. Fakat bilet param eve yollanan tazminatla ödenecek
maalesef.. Tabi bunun sinyallerini henüz almadım yani ölüm kokusu
burnumda değil.Hal böyleyken ve bataklıkta değilken ben; arada gördüğüm
seraplarla ve çatlak kovadan sızanlarla menderesimi oluşturuyorum.Başı
doğumum sonu ölüme varır mı? bilmiyorum
çünkü deniz kadar cesur olduğumu sanmıyorum ve bataklığı düşünmek dahi istemiyorum.Uzanacaksa bana eller orda bilmek istemiyorum.

Bazen hızlı bazen yavaş akar
hayata dair bildiklerim.Kum, çakıl vs. gücüm yettiği kadar taşırım
onları ve bir anlam kadarlar yaşayışıma.Ben oldukça onlarda benimle
gelecek çünkü biliyorum.O yüzden iyi ve kötü..güzel ve çirkin.. ölüme
kadar yanımda.

(pek deneme olmamış, farkındayım aslında:))