Oturdum sadece izledim zamanı neler olacağını az buçuk tahminlerle..Gideceğini biliyordum oysaki.Kabullenemedim mi? Gerçeklerle yüzleşmek kaçmak hepsini yaşadım bu küçücük odamda..tek gerçek vardı gidiyordun.karanlık dünyamda tek ışığım usul usul sönüyordu göz göre göre alevlendiremiyorum sönüyor çabalıyorum olmuyor.
saat gece yarısını geçti birden ellerim titredi yüreğimde bir ses ve sen! özledim dedin sondu artık özleyişlerin oysaki gidiyordun! kahvaltı dedim tamam dedin. gittim uyuyordun kıyamadım uyandırmaya yatağının karşısındaki sandalyeye oturdum ve izledim seni.ahh dedim ahhh içimdeki fırtınaların sebebi sen biliyormusun neler yaşadığımı uyuman kadar masum değil be bu hayat sana bakarak konuştum ama sen duymadın.içimden geçenleri anlattım tek tek rahatladım sandım bitti dedim işte yaşananlar son bu oda son bu ev son BİZ sonuz..hafifce gözlerini açtın uykulu uykulu baktın o yüzündeki gülümseme için ben canmı veririm bilomusun..Son kez Kahvaltımızı yaptık gözlerinde boğuldum..Konuşalım mı dediğinde dondum kaldım biliyodum veda konuşması gelicekti.hayır dedim hayır konuşma.kahvaltımızın sonlarına doğru ayrılık vakti geldi.ben gittiğimde neolucak dediğinde tıkandım nefes alamadım ama sana belli etmedim.neolucak ki hayatım kaldığı yerden devam edicek evlenicem bile biliyomusun sen hiç olmamış gibi hayatıma devam edicem bunları sana söylerken yüzüne bakamadım biliyosun bakarsan konuşamam yalan söyleyemem sana.susstun dinledin..tek cümle söyledin ve noktayı koydun çok mutlu ol olurmu.Mutluluk tek yaşanmazki ben sensiz mutlu olamam ki gitme kal işte yapma bunu çok seviyorum seni DİYEMEDİM! sustum sonra gülücük attım mutlu olucam tabi geldiğin gibi gidiyosun işte bu kara şehirden ardında beni bırakıyosun bilomusun sana deli gibi aşık bu küçücük yüreğinde koskoca sevgiyi yaşatan sen gidiyosun yolun açık olsun çok mutlu ol sen O’nunla...ben seni çok sevdim..Hayatımda hiç kazanmadım herzamanki gibi Kaybettim..