Bir gün genç bir kız Erzurum’a gider. Orda ablasının yanında bir hafta yarıyıl tatilini geçirecektir. Çok uzun bir yolculuktan sonra ulaşır Erzurum’a. Sene 1980. Aylardan Ocak.

Orda tanıdığı bir delikanlıya kanı ısınıverir . İçi sıcacık bir sevgiyle doluverir. Erzurum’ da bulunduğu zaman süresinde bu sevgi sıfırın altında onbeş yirmi dereceyi bulan soğuk zamanlarda bile hiç üşütmez onu. Bu bambaşka bir sevgidir. Belki de de aşkdır ki bilinmez. Ama tam evleneceğim bir insan diyebildiği bir gençtir. Delikanlı genç kızı sevdi mi bilinmez.

Zaman kısadır. Ve çabucak geçivermiştir. Biletler alınmış yola çıkılacaktır. Erzurum otobüs terminalinde genç kız ve ablası, ablasının iki kız arkadaşı ve delikanlı yolcu etmek üzere beklemektedir. Beklerlerken öyle bir yağmur yağar ki derler ya bardaktan boşanırcasına. Adete genç kızın duygularına tercüman olmaktadır gökyüzü.

Genç kız yağmurlu bir günün hüznüne mi yansın sevdiğinden ayrıldığına mı yansın sevdiğini söyleyemediğine mi, sevildiğini bir kere bile duymadığına mı yansın. Yağan yağmurdan daha fazla gözyaşı dökmekte, otobüs koltuğunda oturduğu yerde durmadan ağlamaktadır. Diğerleriyse bir hafta gibi kısa süredeki oluşan bu kadar bağlanışa ve bu ağlayışa bir anlam verememektedir. Aşka olduğunu belki de hiç bibi düşünemezler.

Delikanlı gelir, ellerini bile bir kere tutmadığı genç kızın gözyaşlarını omzundaki atkısı ile siler ve”ben sildim gözyaşlarını artık bir daha ağlamaz “ der. Ve ve tekrar kurular gözyaşlarını. Kısa süre sonra otobüs hareket eder, ayrılırlar Erzurum’dan.

Genç kız ile delikanlı birkaç kez öğrencilikleri süresince mektuplaşırlar. Havadan-sudan, güncel konulardan mektuplardır bunlar arkadaşça. Genç kız sevdiğini söyleyemez. Adetten değildir kızların böyle bir şeyleri söylemesi. Delikanlıdan bekler.

Okul biter genç kız İç Anadolu’da bir köye tayin olur. Delikanlıya yeni yerini bildiren mektubu yazar ve yollar. Cevabı gelmeden önce rüyasında mektubu görmüş, okumuştur bile. Birkaç gün sonra mektup geldiğinde cümlesi cümlesine rüyasında aynı mektup olmasıyla şaşırır. Çok güzel bir yazıyla yazılmıştır . Fakat içinde bir türlü beklediği sevgi sözcüklerini bulamaz. Rengi solar, umutları yok olur. Sevmediğini yazmıyor, ama sevdiği evlenmek istediğine dair bir emare de yoktur.

Bu arada tanışmalarının üzerinden 3 sene geçer .Birkaç ay bekler. Yine ses seda yoktur. Bundan sonra ilk evlenme talebini kabul eder, bir yuva kurar, evlenir. Başka bir ile tayin olur, gider. Delikanlı tekrar mektup yazdı mı o köye gitti mi sonra gitmedi mi bilinmez. Genç kız ise delikanlının aşkını bir mezar açmış ve ve kalbinin derinliklerine gömmüştür.

Şimdine ne zaman yağmur yağsa “ben sildim gözyaşlarını, artık bir daha ağlamaz “sözleri ile Erzurum terminali canlanır kadının gözlerinde. Küçük bir otopsi ile diktiği sevdanın kara güllerini bir iki damla göz yaşı ile yağmurun sulamasına müsaade eder.