ADALET CEBE


Hayat yalan dostluklara gebe. Satanlar satılanlar. Yine bir son yaşanıyor yüreğimde; ve yine sonu hüsran yine keder. Sisli bulutlar var yine üzerimde. Asaletimdendir kırmıyorum. Vicdanını sorgulasın diliyorum. Bana düşeni yapıp, Allaha havale ediyorum. İşte sende eklendin. Bir hayal oldun. Küstahça gülen anılarım içinde; Ama olsun hayat her şeye rağmen güzel. Sen mutlu ol yeter. Sönen yıpranan kalbim bu seferde affeder. İnan benim için başkalarının mutluluğu hep daha önce gelirdi. Yıllardır da bu böyle devam etti. Devam ettikçe de beni eskitti. Ama ben her seferinde en baştan başladım. Yeniden yine yeniden bir sonda olacağımı bilmeden.. Artık ben bu dostça fedakârlıklarımdan uzaklaşmak kurtulmak istiyorum. Gerçekten yoruldum yoruldum artık… Ama ne yazık ki yapamıyorum. Kaçmak istesem de başaramıyorum. İşte son kez çaresizce yazıyorum. Satırlarımda yine bu kez de sitem var. Öfke var. Hayal kırıklığı var. Yine kalp yarası var… Neler yazmak istiyorum ahh bir bilsen. Tek yapabildiğim yazmak olduğundan yine yazıyorum işte, elimden bir şey gelmezcesine. Ama bu kez bir daha yazmamak üzere içimdekileri bitirerek yazmak istiyorum. Ya da bitirmek istercesine. Ne kadar sürer bilmiyorum ama. Yıprandı gönlüm, hem de her seferinde. Kanadım kırıldı. Onardım tekrar şahlandım. İnan dostum bu kez yeniden uçuşa geçmeye takatim gücüm yok. Fersiz gönlüme hançer vurup mühürledim.

Benim tarafımdan sevilmek belki de senin için hayatında önemseyeceğin en kıymetli şeydi. Ama bunu bilemedin ki….Hani bu sıcak yüreğime hızla çevirdiğimiz akreple yelkovanlara sevgi koymuştum emek koymuştum kum saatine doludizgin akıp giden Kumların her bir zerresine… Çünkü bir tek dostluğun pekişmesi vardı ömrümüzden bunca yıldan dağıtıp gelen ve yine bir tek o kalacaktı yaşanacak yıllardan geriye Hani yağmur damlalarının toprağa düştüğü her cemresindeki gibi duru ve sıcaktı benim dostluğum ama kıymetini bilemedin.

Alıştım güzelim ben böyle darbelere. Gem vurdum düşlerime, hayallerime ümitlerime. Tek bildiğim şey kulluk adına, Allahım sen yarattın saygılıyım ama nafile. Bak nasılda kıydılar bu yeşil gözlü sevgi dolu kuluna. Şimdi duygularımla alay ediyorlar beni hüsrana koyanlar. İşim görünsün de gerisi angarya diyenler. Ve bunu ustalık sayanlar Saygısızlığın adı olmuş bahtiyar… Masumun yeri kaldırımlar. Küstahça ne oldum ne olacağım Nereden geldim nereye gideceğim diye düşünemeyen kaygısızlar…İşte…. böyle bir topluluk sunanlar rahat mı acep ruhlar.



Bilen bilirdi elbet; Yanlışların sergileneceği herkesinde geçeceği bu imtihanda eşit olarak göçecekti Allahın huzuruna. İnan hayatında beklide en yalansız en şefkatli en sıcak en sadık dosttun bendim senin için; ama kıymetini bilemedin bilemedin işte.
Evet, yine de mutluyum. Umutluyum geleceğe. En güzeli vicdanım rahat Gönlüm ferah gökyüzündeyim. Bulutlar içinde soluyorum aldığım nefesi.


Sığındığım gerçek dostum diye adını koyduğum insanlar sizlere sesleniyorum: “İster enayi de! İster kişiliksiz. İster seviyesiz de! İster kadersiz. Ne bileyim Ne dersen de. Bilmiyorum işte. Adını sen koy hadi düşün de söyle.

Adalet ÇEBE