ben bir çocuğum

en sevdiğim oyuncağımdın sen
atmaya kırmaya kıyamadığım
yastığımın altında sakladığım
gözlerinde ağlayıp
dudaklarında güldüğüm
eskitmediğim
kirletmediğim
özelimdin

ve bir gün
biri gelip aldı seni benden
çocuktum
direnemedim
bakakaldım ardından
ince bir sızı filizlendi içimde o an
ve bir yara açıldı sol yanımda
durmadan kanayan

geçti zaman
kaldı yaram
her kabuk bağlayışında
inatla kaldırıp kabuğu
kendimi kanattım durmadan
çocuktum
aslında o yaranın ne olduğunu
sonraları anlayacaktım

büyüdüm büyümesine zaman içinde
bir yanımhep çocuk kaldı sadece
sol yanımda sen kaldın
çocuk gülüşlerim bir de
yitirmişliğim

şimdi
kabuğuma çekildim
kırıp çıkmaya cesaretim yok
kabuğumda benimle yaşayan
bir sen varsın
dışarda senden yoksun bir dünya

şimdi
kendi denizlerimde nefes almak var
kendi gökyüzümde uçmak
kendi yeşilliğime boyamak var gözlerimi
maviliğime uyanmak

sen varsın
sen yoksun
düşsün
gerçeksin
yanımdasın
uzaktasın
bendesin ya da
bir başkasındasın

bilmiyorum

yine de ben hala çocuğum
çocuk kalbimde
kaybedilmiş seni
yaşatmaya çalışan
seni arayan

ben sensiz
koca bir yalanım
Y A L A N