Sabahın dokuzu, kapının zili çalıyor. Gözleri şiş, iri yarı, ayağında ince bir şort, üzerinde kolsuz bir tişört bulunan sakallı bıyıklı adam kapıyı açar. Karşısında İki bayan. Kısa boylı esmerce olan bayan cesaretini toplayarak biraz öne çıkar ve ;
-Günaydın, rahatsız ediyoruz. Biz filanca okulun öğretmenleri,
ANA KIZ OKUMAYAZMA KAMPANYASI için 14-60 yaş arası okuma yazma bilmeyenleri tespit ediyoruz. Bu işle görevlendirildiğimize dair yazımız. Okuma yazma kursları açılacak. Bu kursa katılanlara devlet tarafından bir miktar para yardımı da yapılacaktır. Evinizde 14-60 yaş arası okur-yazar olmayan varmı ?
Kapıyı açan çam yarması gibi adam homurdana homurdana,
-Size ne gardaşım, okuruz okumayız…
Korkudan yürekleri ağzına gelen öğretmenler ne diyeceklerini bilemeden özür dileyerek ayrılırlar o kapıdan.
Bu yazdığım küçücük bir olay. Biliyorum ki Yurdumun her köşesinde, şu an Seminer çalışmaları diye, 1 temmuz a kadar okulda olmak zorunda olan öğretmenler var. Bu öğretmenlerimize ANA KIZ OKUMA YAZMA KAMPANYASI çerçvesinde, verilen bu görevin pazarlamacılıktan ne farkı var? Daha Bizim duyamadığımız kimbilir hangi olaylar başlarına gelmektedir. Hiçbir güvenlik önlemi almadan verilen bu görevi, Saygıdeğer öğretmenlerimize uygun bulmuyorum.
Her meslek kutsaldır elbet, fakat öğretmenlik mesleği hepsinin üstünde gelir. Sizce de öyle değilmi ? Yanlış anlaşılmasın lütfen pazarlamacılık mesleğini küçümsediğimden değil. Öğretmenlerimize sahip çıkalım, onlara önce biz saygı duyalım ki, öğrencileride saygı duysun….


25 haziran 2009-Nilgün KURT