Hayattan beklentilerimiz...

İnsanlardanBeklediklerimizlebir olabilir mi ?

Bence olabilir...

Hayata bakışımız,insanlığa bakışımızla aynı dğerde olmalıdır...Bakmak ve

görebilmek arasındaki fark gibi...Dinlemek ve anlayabilmek arasındaki fark gibi...

Eskilere kulak vermek istiyorum Ne demişler : Ne ekersen onu biçersin...

Anlayabildiğimiz ve göre bildiğimiz kadar mutluluğu yaşabiliriz....

Bizleri biz yapan en önemli unsur kalbimiz ve insanlığımız değilmidir ?

Bunu hayatla aynı orantıda yaşadığımızda ya huzura yada huzursuzluğa tutsak

kalacağız...

Hayattaki beklentilerimiz,hayattan almak istediklerimiz kadarı ile insanlığımızın

değeri ortaya çıkar...

Nasıl ki her gün güneş yüzünü gösermiyorsa arada bir bulutlar hayatı gri renklere
döndürüyorsa..

İşte bizlerde amaçlarımız doğrultusunda grileri yaşarız...

Mutsuzluğu kim ister ki...Hüzünlerle çevrili bi hayatta kim huzur bulabilir ki...
Kimsenin istemeyeceği duygular...

Öleyse neden hayatı olduğu gibi kabul etmiyoruz...Ve neden insanlık adına

yakışanları yaşamıyoruz...

İsyankarlaşmak cok kolaydır...Kötüleşmenin kolay olduğu kadar...

Zor olan değerler her daim bizlere huzuru getirir...Zorlukları yaşamak

gerekmezmi ?

İnsanaları birbirilerinden iyi kötü diye adlandırmak yerine,insan olduğu için ona bi

şans vermeyi neden beceremiyoruz...Ufacık konlarda kendimize hakim olmak

varken ve karşımızdakinin ne demek istediğini anlamaya çalışmak varken...Neden
dinlemeden hırçınlaşıyoruz hiç düşündünüzmü ?

Hayatı yaşamayı bilmediğimizden olabilirmi acaba ?Arada bir hayatın

olumsuzlukları içinde kalıyor oluşumuz bizleri hırçınlaştırıyor olabilirmi ?

Olumsuzlukların olması bizlere kötü olma sebebi sunmamalı...aksine her

olumsuzluğa güzel bakabilmek önemlidir...Neticede her günümüz mutlu ve

huzurlu gecse ne ölcüde bi amaçla yaşarız ki..Yada ne kadar kendimizi

geliştirebilir ve insanlığımızı ortaya koyabiliriz...

Bizler bu hayatın içinde varlığımızı sürdürürken insanlığımız kadar değer

görürüz...Sevginin anlamını bilmek bütün bakış açılarını çözümler...Sevgiyi

kalbinde barındıran her birey hayatıda sevmesini bilir diye düşünüyorum...

Çünkü başlı başına hayatın anlamı sevmekttir...Çünkü sevgi kimi zaman tarifi

olmayan en güzel duygudur..Tarifi yoktur belki ama neticede kalbin en güzel

atışlarıdır...

Hayat ve insanlığın ortak adı sevgi olabilirmi ?

Sevmeyi bildiğimiz sürece hayatta ve insanlara bakış açılarımız ortaya çıkarmı ?

Bence çıkar çünkü insnalığın değeri sevgidir...

Sevgi sabrın başlangıcıdır...Anlayışın başlangıcıdır..Zorluklarla mücadele için el ele
vermektir...

Sevgi insanlığımızın en büyük gücüdür...Varlığımızın nedeni,hayattan aldığımız

hazzın nedenidir...

Hayat,insanlık ve sevgi...

Bu üç kelimenin anlamlılığını fark etmek ya huzuru ya huzursuzluğu

yaşatacaktır....

Anladığımız ölçüde insanalığımız ortaya çıkacaktır...