Hatırlıyormusun ilk karşılaşmamızı?
İlk konuşmamızı???
.....
Nefret dolu gözlerle bakmıştık birbirimize…
Sebep yoktu…
İki zıt kişilik , ama aynı nefret dolu bakış.
….
O sert, o gaddar bakışların altında pamuk gibi bi yüreğin olduğunu zaman sonra anladım.
Başkaydın, Farklıydın herkesten.
Nefret dolu gözlerle baksamda içimde anlamsız bir kanatlanış,
Anlamsız bir hal vardı seni görünce…
Gözlerimi alamamıştım gözlerinde…
Nefretimi söyleyememiştim…
Soruyodum kendime Neden! Neden! NEDEN!!!
Neden dilim tutulup kalıyodu sana karşı.
Oysaki sevmediklerime karşı acımasız olurdu.
….
Anlam veremedim ilk zamanlar.
Sonra gözlerim aramaya başladı.
Her gün her dakika her an…
Görmeyince içimde bi burukluk, suskunluk olurdu,
Acabalar kemirmeye başlardı beynimi…
Acaba bi daha gelmeyecek mi?
Acaba?? Acaba???....

Acabalarım sonuç verdi?
Yine geçtin gözümün önünden.
Her gün görüşümde, nefesimi o an hissederdim,
O an yaşadığımı ve hayat ta olduğumu anlardım…

Bazen utanırdım bakamazdım,
Bazen kaçamak bakış atardım…
Ama senin gözlerin her daim bendeydi…
Gözlerimdeydi…
Hissederdim, çünkü gözlerin yüreğimdeydi.
Bir bakışın yeterdi ömrüme,
Bir Bakış birde Gülüşün!!!
Gülüşünün bendeki hazzı tarifsizdi.
Sadece bana özel ve sadece BENİMdi…

Sen!
Sense ben bilmeden benim uykulu sesimi severmişsin.
Gece karanlığına ışık olurmuş.
Bazen kıyamaz, karanlıkta kalırmışsın.
Bazen dayanamaz ararmışsın…
Gecelerin yine karanlık,
Yine ıssızmı...
Yine korkulumu rüyaların ben gittiğimden beri…

Yüzümüden başka gözlerimin gülüşünü severdin dimi.
Şen kahkahalarımla gözlerimde gülerdi…
Aslında her şeyi gözlerimden anlardın…
Acımı, hüznümü, derdimi,sevdamı…
….
Sevgimi bile gözlerim anlatırdı…
Seviyomusun diye sormazdın hiç…
Gözlerim yüreğimin aynasıydı…
Belki de duymak istedin, ama beni bekledin söylemem için…

Hatırlıyomusun bir kez, yalnızca bir kez telaffuz etti dudaklarım o kelimeyi.

Ve bir kere işitti kulakların o iki ölümsüz kelimeyi…
Deniz, Ay ışığı, Rüzgar, Ben ve….
Yüreğim o kelimeyi her gün bıkmadan telaffuz ediyor…
Ama gözlerim…
Bi daha anımsarmı ,Söylermi bilmem başka gözlere…
Nefretin bu denli aşka dönüşebileceğini kestiremedim,
Bu denli büyük aşk olabileceğini bilemedim
Sevdim!!!
Çok sevdim!!
…..

Bitti!!!
Bitmeliydi!
Ayrılık vakti geldi ve yüreğinden taşındım…
Ebediyen…

Ölüm senden daha yakındı artık bana,
Nefes alıp veremeyecek kadar.
Kaçmalıydım, Gitmeli, Yok olmalı…


Benim için döktüğünü gördüğüm tek göz yaşın,
O iki muhteşem kelimeyi telaffuz ederken döktüğün damlalar olmalıydı.
Ve öyle oldu.
Seni sevdim.
Ölürcesine sevdim.
Ömrümün tek sahibi ve son sevdiğim…


"Seni Seviyorum"



Özlem SUBAŞI