Muzip muzip , bakardı yanına gittiğimizde yaşlı koca çınar ağacı.Hafif muzip,birazda gülümsemeyle karışık.
Elma elma yanakları vardı kıpkırmızı. Gözlerinin içine bir türlü bakmayı beceremezdim. Gözlerinin ışığının sönmesinden korktuğum içindi belki de bu.
Yanına gittiğimizde çaktırmadan beklerdi kapıda. Beklemiyor edası yarataraktan. Gözleri ışıl ışıldı. Hep sevincini saklamak ister gibi hafif bir tebessümle yüzüme bakar, ellerini uzatırdı öpmem için. Elleri çizgi çizgiydi. Ellerini öperken yaşamın çizgilerini avuçlarımda hissederdim. İçim bir garip olurdu.
Ne kadar gizlese de duygularını. Sevinci, sevgisi gözlerinin ta gözbebeklerinde ışıl ışıl parlardı. Sevinç fışkırırdı gözlerinde , sesinde hafif bir titreme ‘’hoş geldin kızım’’ deyişi kulaklarımda.
Yaşlı koca çınar, sanki hep öyle kapıda bekleyecek, hayat hep böyle devam edecekti .Hiç bir gün bu koca çınarın devrileceğini düşünmemiştim.
Yaşlı koca çınarlar hep dimdik ayakta olur hep yanı başımızda olacak diye düşünürdüm.
Onun gölgesinde az oturmamıştık. Ne çocukluğum geçti onunla. Yazın sıcak havasında bizi gölgesiyle serinleten, kocaman sevgisini esirgemeyen koca çınar.Bir gün hastalandı.Yatağa düştü.
Hep yanımızda olacak, hep böyle devam edecek düşüncesi ne yanlışmış. Sanıyoruz ki sevdiklerimiz bizi hiç terk etmeyecek. Hep yanı başımız da , bizimle birlikte olacakmış gibi.
Keşke her gördüğümde sımsıkı sarılsaydım koca çınara.
Seni seviyorum koca çınar deseydim.
Koca çınarımız hasta oldu yataklara düştü. Bir gün kaybettik koca çınarı. Koca çınar devrildi. Onunla birlikte çocukluğumda gitti.
En son gittiğimde koca çınar yoktu. Muzip, sevgi dolu bakışlar da yoktu artık. Gözlerim aradı kapıda bekleyen, sevincini saklamak isteyen koca çınarı.Koskoca bir boşluk kapladı içimi.
SEVDİKLERİMİZİ İHMAL ETMEYELİM. HER ZAMAN ZİYARET EDELİM.SIMSIKI SARILALIM SENİ SEVİYORUM DİYELİM.
ZAMAN GEÇ OLMADAN.