gençler geleceğim mimarı..

-Düşüncelisin! Bir derdin mi var?
-Ne derdim olacak ki...
-Sadece; şu kaldırımları düşünüyordum.
-kaldırımların da nesi var?
-Neden? kaldırım yapıyoruz ki...Bunu düşünüyordum.
-Anlayamadım..
-Kimse anlayamaz beni..."Kaldırımları yapmasalar, yolları da yapmayacaklar,yollar yapılmazsa arabalar da olmayacak, arabalar olmazsa kazalar da olmayacak..."
-Sen hala; kazayı düşünüyorsun değil mi? Kaç yıl oldu unutmadın mı? Geçti artık, yeni bir hayata başladın.
-Sakatların hayatını biliyormusun? Sakat olan sen değilsin.
-Beni üzüyorsun.
-Seni üzmek için söylemedim.
-Neden hala anlarım diye ısrar ediyorsun ki...Hiç yanmayan insan; yanan bir insanı anlar mı? Hiç acı çekmeyen bir insan acı çekeni anlar mı? Hiç aç kalmayan bir insan; aç kalanı anlar mı?
-Düşünüyorsun anladım.
-Evet düşünüyorum ve acı çekiyorum. Dede! hayat yeniden başlıyor.Ama nasıl bir hayat...
Bizler için yapılmayan yollar, kazılmayan kuyular kalmadı. Kuyulara taş atsan canı yanar mı? Bizim canımız yanıyor. Her sabah koşu yapan gençleri görüyorum.Nasıl bir hevesim var biliyormusun? Yürümek,koşmak için....Rüyalarımda hep uçuyorum.Süperman bile oluyorum.Sadece rüyamda.Bir de bize bakışları hiç görmüyorsun değil mi?
Sanki başka dünyadan gelmişiz gibi davranıyorlar.Bir de; şu acıma halleri yok mu?
İşte orada; öfkeden kuduruyorum.Biz acınacak halde değiliz ki...Sadece; Bir vücut noksanlığımız var.Duygu noksanlığı daha kötü değil mi? Nice sağlıklı vücutlarını; sigara,içki,uyuşturucu ile harcayan gençler var.Okumak için her türlü imkanı olan ama; okumayıp,cahilliği seçenler de var.Bir de tarihini bilmeyen, barları mesken tutan gençler var.Asıl acınması gereken onlar....Biliyormusun? ben kendi acımı unutup,onlar için üzülüyorum.
uçuk..