GÖZLERİN GÖZLERİME DEĞERKEN

Zaman zaman ilişir gözlerim gözlerine. İşte o an bir yangın yeri olur yüreğim. Kanat çırpar güvercini umutlarımın en onulmaz semalara. Sen en boğucu ve aynı anda en özgürleştirici nefesini eş zamanlı olarak üflüyorsun nefes borumun ta içine. Hem de güya bambaşka şeylerle meşgulmüşsün gibi yaparak. Gamzenden düşüyor bir yaprak kalbimi ikiye yararak. Mest ediyor, kendinden geçiriyor, afyon içiriyor fikrime gülüşün bir yandan da yorarak. Ben bir yığın cevaba ulaşmaya çalışıyorum hem de ipe sapa gelmez sorular sorarak. Sense zaten önündeki formel bir yığın soruyla sürece konjonktür gereği iştirak etmiş durumdasın. Ama farklı ikimizin de aradığı, sorguladığı cevaplar. Çünkü ikimizin de ayrı ereği. Farklı şeyler için atıyor ikimizin de yüreği. Sen hazır yığına saplıyorsun ben ise hayallere saplıyorum küreği. İşte bu yüzden, sırf bu yüzden ne zaman seni hissetmek istesem kırılıveriyor umudumun direği. Yoksa bükülür müydü bu azmin bileği. Şu sefil hayatta bir tek sen oldun gönlümün dileği. Birden karşıma çıktın hiç yok iken gereği. Seni sevmem içimdeki potansiyel sevgimin en anlamlı süreği. Zehirledi aklımı her tarafım zırhla kaplı olduğu halde aşkının engereği.

Ben azmimle her zorluğu aşacağıma inanırdım. Kalbimdeki tüm hissiyat kontrolümde sanırdım. Meğerse ne kadar da hazırlıksız ve dayanıksızmışım gülen o gamzenin karşısında. Kollarımı kaldırmaya ne kadar etsem de gayret, gardım ne kadar aşağılarda kaldı hayret ki ne hayret. Ardından bir sürü hayıflanma. Ne yararı olacaksa.

Hepsi tamam da ne olacak şimdi. Beni bu yola sürükleyen kimdi. Bu aşk yüzünden gururum ta yerlere indi. Seninki ise en başta kindi, sonraları öfken dindi. Neden sahip çıkmıyorsun bıraktığın izlere. Peki, hiç fikrin var mı? Sürüklemek kurtarır mı mevzuu derin gizlere. İşte kaçınılmaz soru: şimdi n’olacak bizlere.

Yanlış anlama suçlamıyorum. Suçlasam kendimi suçlarım ancak. Ama ne yararı olacak. Yaşadıklarımız gerçek. Günümüz varmış görecek. Kader ağını örecek. Bilmem ne kadar sürecek. Bu şehirde ne işin vardı. Aklındaki başka yerdi. Gücün ancak buna mı erdi. Bu zorunlu bir seferdi. Bu aşk bizi fena gerdi. Bir anda yerlere serdi. Seni bana rabbim verdi. Evet gülüm bu kaderdi.

Doğrudur saçmaladığım. Ben zaten şaşırmış durumdayım. Çünkü kalbime kırk kilotonluk bir darbe indi. Belki de gerçek değildin. Bir daha bak gönlüm belki de o bir periydi. Peri değildin ama periden birazcık geriydin. Önce kızıl kanla yıkanmış libasını giydin. Sonra… sonrada benim masum canıma kıydın. Önce beni baydın, benle yıldızları saydın. Sonra caydın. Neden caydın. İyi kötü beni andın. Diyemem ki olmasaydın. Ama gülüm neden caydın. Yıldızımdın gökte kaydın. Ölüyorum, sönüyorum, soluyorum gözün aydın.

Sen… Hayat dolu, umut yolu, umudumun kırık kolu, bilmiyorsun sağı solu, yüreğime attın gölü, hayatımın karambolu, gelsen bana ne olurdu. Gelmedin canın sağ olsun. Dertler senden ırak olsun. Cennet sana durak olsun.

Ben… Dedim ya şaşırmışım. En son demişim kendime. Hayalperest, uç Everest, eyledi mest, canıma kast, sonrada rest, kader bu test, uç Everest, hayalperest.

İhsan POLAT 21.06.2009 İspir