HAYAT;
zenginiyle fakiriyle... Güzeliyle çirkiniyle, herkesin bir yaşam mücadelesini verdiği bir Arenadır.

Bir cogunuzun tanidigi, sayın hocam Vehbi Vakkasoğlunun benzetmesiyle hayatı bir OKUL olarakda görebiliriz.

Sınıfta kalanın, cezasını ebedi azap ile karşılığını gördüğü, ikmale kalanın cezasını görüp ardından ebedi mutluluğa kavuştuğu.
Sınıfı gecenin ise sorgusuz sualsız en yüce makamlarda ağırlanacağı.

Yoksa sen, elini kolunu sallaya sallaya boş gezipde maaş alanı veya okulu ihmal edipde sene sonunda teşekkür belgesi, iyi notla dolu diploma alanı gördünmü?

Boş yaşayan koca bir ’hic’e kendine hazırlamalıdır. Dünya ya gelişimizi iyice düşünmeli ve geç olmadan uykumuzdan uyanmalıyız. ’Ölmeden ölmek’ misali yaşamalıyız, en azından denemeliyiz.

_________

İnsan beşerdir ve nihayetinde şaşacaktır. Elbette istemediği halde hataya ve günaha düşecektir, öğrenmek adına tercübe adına.

Önemli olan günaha düşmemek değil, yapılan günahının farkına varıp tövbe etmektir, günahlara devam etmemektir.

Kişiyi en çok Rabbi tanıdığından, onun zayıf bir kul olduğunu bildiği için, elbetteki ona son nefesine kadar TÖVBE imkanıda vermiştir.

’Cennet ucuz değil, Cehennem lüzümsüz değil’ demişler. Elbette Cennete giden yol engebeli, virajlı, dikenli olacaktır, hiç bir iyilik ve güzelliğe zahmetsiz ulaşılmaz.

Bir söz vardır sizlerle paylaşmak istediğim. "Bir hayatki, sonu ebedi CENNET, dertlerden yakınmak niye,,, bir hayatki, sonu ebedi CEHENNEM rahatlık peşinde koşmak niye?"

__________________________

Ben bazen...

Bu meşgalenin tam ortasında buluyorum kendimi ve takılıyorum, gidemiyorum ne ileri ne geri.

Şaşkın ördek gibiyim zaman zaman, kararsızım ve bazende pişman. Sorgularım, ardına saklandıgım kimligimi.

Acım dinince, öfkem sönünce merhamat ediyorum yarınlarıma, umut yüklüyorum hayallerime, kimbilir/belki diye.
...

Her hüzün sofrasına oturduğumda, düşünüyorumda, mutlu olmayı kendime borcluyum diyerek gülümsüyorum.

Ben mutluyum aslında diyorum, kendimi inandırmak istiyorum, bazende inanıyorum hatta mutluda oluyorum.

Ben sevgi insanıyım, herkesle samimiyim, umut doludur yüregim, ayırım yapmadan herkeside severim.

Ve

Beni benden başka kim bilebilir. içimde büyütmeye uğraştığım uslanmaz benliğimi, beni bazen yanlışlara sürükleyen nefsimi.

Ben bazen çocukluk hatta çılgınlık yapmak istiyorum ve kaçmak, hayatın karmaşasından, insanların zulmünden, sonsuza yol almak istiyorum ama hangi yüzle ve nereye?

_________Aslında adres belli, O’nun kapısı bize garanti ve kilidi ise O’nun rızası tabiki.

____________________


Öyle anlar gelir, sevgi ve umut dolu olsada yüreğim, bir karamsarlık sarıverir ruhumu. Ama halen hayattaysam, Rabbine dönmem için zaman henüz geç değildir diyorum.

______Buyrun, hep beraber TÖVBE edelim hatalarimiza, Dua edelim gelecek olan ebedi hayatımıza.

Dua mü’minin silahıdır, korucusudur ve mü’minin yoldaşıdır, hep hazırda olmalıdır. Dualarda buluşmak üzere, Cumaniz mübarek olsun.


Sevgi ve saygımla...


Şahinde Hülya kahraman / 19.6.2009