ÖLÜM ; Onu çözebileceğim kadar yakın değildi bana.
Ama geldi işte..
Aniden..
Daha önce ölümü hiç adlandırmamıştım.
Başka ölümleri hiç tanımadım ben..
Yaşamı bile irdelemeye zamanım yoktu benim.
Olabilirdi !
Henüz zaman var sanıyordum. Dedim ya , aniden oldu herşey.
Önce annem geldi gözlerimin önüne. Sonra babam , ağabeyim, ablalarım, ufaklıklar ve anneleri.....
Bir de ,uzaklardan gelen tanıdık bir ses duydum.Kime ait olduğunu bulmam için zaman bile yoktu.
Belki de benimdi o ses...
Evet,benim sesimdi.
“Neden“diye bağırıyordu hiç durmadan !
NEDENNNNNN..?

Duvarda bir fotograf var. Gözlerime bakıyor.
Ama konuşmuyor.
Fotograftaki kişi ;
İBRAHİM KURT, 19 EYLÜL 1970’ te doğdu. 1989 yılında Dicle Üniversitesi Eğitim Fakültesi Matematik bölümünü kazandı.
05 Haziran 1992 günü 3. sınıfın son günüydü.Aynı zamanda hayatının son günü.. O, öldü

Çokmu acelen vardı be İBOM..?
Dünyayı sen mi dar ediyordun da,geride kalanları düşünmden çekip gittin ? Oysa , yapılacak o kadar çok iş vardı ki, yarım kaldı bütün projeler. Sen kolay olanı seçtin. Yıktın üzerimize tüm yükü, bir de üstüne üstlük yokluğunun yürek yakan acısını da ekledin ve çekip gittin. Varmıydı hesapta habersizce , Allahaısmarladık bile demeden gitmek?
Yakışmadı sana...
Sen, sensizliğe terkettin bizi ama, biz her adımda, her lokmada, her türküde, her şiirde kısacası hayatın en küçük karesinde bile sensizliği kabullenemedik daha. Sözün özü kardeşim; yüreğimiz halen yanıyor ve bu yangın hiç sönmeyecek...

Bugün tam 17 yıl oldu, O aramızdan gideli. Hayat akışında en az 10 yıllık plan yaparız. Ama bu planda, ölüme asla yer vermeyiz. Ve böyle apansız çekip gitmeler, alt üst eder hayatımızı.
Yıllar önce okuduğum ,yazarını ve adını hatırlayamadığım bir kitaptan esinlenerek yazmıştım, üstteki yazıyı. Ve o gün , bugün olduğu için sizlerle paylaşmak istedim.
Güzel olan apansız olaylar yaşamanız dileğiyle.

Sevgi va saygılarımla,