Açık duran kalplerin her birinde gördüğü acıyı yaşamayı istemediği için kaçan, ordan oraya her güne yeni bir kalpte başlayanlardan olmadığım için korkuyorum ve her daim itiraf ettiğim gibi ben sevmekten korkuyorum.

Korkuyorum çünki bendeki tarifi imkansız yaraların ne zaman son bulacağını bilmezken kalkar da nasıl bir yüreğe girebilirim ki. Ben geldim hadi aç kalbinin kapılarını diyebilirim ki.

Diyemem…
Demem…

Evet ben yaralarımın esiri olmamak için her güne yeni bir yürek bulacağım diye başlasam da… O güzelim yürekleri görünce kendimi hep geri çektim. Kimse hak etmiyor o güzel yüreklerine sevda acısını yerleştirmek için. Kalplerinin güzelliklerinde yaşamlarını bir bütün olarak geçirmeleri için hayatımı kendim çizmeye çalışmaktayken neden güzel günlerin her daim arkasında sen çıkıyorsun karşıma ey aşk…

Bendeki yerin hala neden dolmadı… O kadar acıya rağmen hala beni bulmaktasın. Seni her daim iyi ağırladığım için mi benimlesin…

Söyle ey aşk bendeki yürek senin en güvenli yerin mi?

17.06.2009 – 00:27
Yarali Yürek
İzmiR