Sonu yok bu aşkın…

Sonu olmayan bir aşkın esiriyiz ikimizde, sen bende ben sende gizliyiz. Merhabaları bir bir ekleriz defterimize ama bir nokta diyemeyiz yaşanmışlıklara. Noktalanacak o kadar yaşanmışlık varken, yeni bir yaşanmışlık başlatmak ne sana ne de bana fayda sağlayacaktır. Güzel yüreğimizin güzel görünenleri her daim görmek istenilen gibi göreceğizdir. Hayatı es geçip sevdaya tutulsada yüreklerimiz sessizliğin bizi ne kadar esir alacağını bilemeyiz.

Tutunuruz hayata. Ama hayat ne kadar bizi tutar yaşamında…
Hayat sensizliği anlatırda, anlamayız hayatı,
Sevginin birliğinde yaşarız ama ya sevdalarımız…


Sevdalarımıza tutunuruz. Yaşarız delicesine. Kimseye hesap vermeden, kimseden hesap sormadan, hayatın en uçsuz bucaksız gök mavilerinde demleniriz sevdalarımızda. Sevdamızı alırızda yüreklerimize, açılırız İzmir’in engin maviliklerinde kaybolan denizinde. Hayatı bir filme çevirir, hep sonu mutlu biten masallarla son buldururuz o yaşanılması imkansız hayatı. Film sahnesinde ne kadar da masumanedir sevdalar. Ne kadar betimleyicidir beni, seni, bizi…


Noktalarımızı bir bir ekleriz her sevdanın ardına. Yol aldırırız giderken ardından. Yol aldırmaya başladık mı? Bir yenisi daha eklenecektir yüreğimize. Bir gider bir kalır deriz. Ama gidene de kalanada yer vardır yüreklerimizde. Hayatı kısa yaşarken doldururuz binlerce sevgiyi içine. Yakarız kor gibi kalbi alırız avuçlarımıza doldururuz tüm sevdalılara… Betimlemelerini seyreder, köşesinden döneriz mutluluğun, acısınıda alır yanımıza sokak kapısından çıkar çeker gideriz.

Ardımızda kim kaldı, kim bekledi kim bildi bizi düşünmeden. Nokta dedik ya…
Noktaladık mı sence hayatı…


Noktaların betimlediği hayata…


Yaralı Yürek
16.06.2009 01:16