Sona yaklaşıldığını düşünürken, daima bir başlangıca erer "aşk" denilen, dipsiz kuyu.. Değişir insanın her daim değişmez dediği bin bir huyu ki dünü kabullenmez bugünün getirdikleri beğenilmeyen olacakken yarın bugünü.. Kibir doğurgandır, müsibetten kefen biçer insana, hayırlı ölümü ararken bir yılanın elinde varırız hayırsız sona..

Oysa ne çok sevmiştim seni, gittiğim yollar yüreğin olurdu adım atamazdım koşardım kollarına.. Nelerden vazgeçtiğimi düşününce kızsamda kendime, seviyordum ömrümü adamıştım yollarına şimdi adanan ömrün uzağındayım, uzaktan bakıyorum yarınsızlığıma.. Durgunluğum sessizliğim bir kadının gözlerine bakamam bundan sen yârdın bana, yârdan düştüm savuşmadı yaralarım her gün sensizliğe kanarken senli uykulara dalarım..








Çaresizliğime çare gözlerin
Üşüyorum,
Kendi varlığından geçse de serim..




Mehmet Kara