BİL Kİ...!

Seni hatırladıgım zaman evimi kasırgalar götürmüscesine ürperiyorum. Ezberliyorum sensizligin her zerresini,sanki su an amaçsızcasına yasıyorum.Evde ,arabada,otobüste,yatagımda sıgdıramıyorsam seni bilki sevdigimdendir...Senin oldugun yer dünyanın en güzel yeri ve ben orda yasıyorum.Duydugum en güzel armonika sesin,en hüzünlendigim yer gözlerin...Izledigm her filimin kahramanı sensen,her yazımın muhatabı sensen,kısları bile bahar olarak görebiliyorsam,hasata yatakta doktordan çok seni bekliyorsam,aksamların en keyifli vakitlerinde hüzünlene biliyorsam,sınavda sorunun cevabından çok seni düsünüyorsam,benle muhabbet edeni dinlerken keske sen anlatsan diyorsam,merdivenlerimize sinen kullandıgın parfümün kokusu burnumdan gitmiyorsa,sesin kulaklarımda çınlıyorsa,hasretin kalbimi acıtıyorsa,sensiz gecelerim sagır,sensiz evim öksüzse,sevgim ölüme,vuslatım aydınlıklara denkse,ugruna ödeyemecegim bedelleri,gidemeyecegim sehirlere,vazgeçemeyecegim ideallerimden vazgeçebiliyorsam,dünyanın alt üst olması umrumda bile degilse,seni kaybetme korkum sana kavusma sevincimden agır basıyorsa,saf tutsak sevgimi bogamıyorsam,sevgim her geçen saniye doyumsuz bir tutku oluyorsa,kimseler bunları duymasın ama cümle alem bilsin diyorsam...bil ki sana olan sevgimdendir.
Simdi susuyorum.Hak ediyormuyum seni?Ben.