Bu mektuba yüreğimi kanatan yokluğunla başlıyorum kızım…
kendimi unutalı çok oldu, ve bilsen nasılda mutsuzum…

Doğduğun günü göremedim,ki ne hayallerim vardı o güne dair…

Şimdi büyüyorsun,anne diyeceksin,belki zaman zamanda baba…
konuşacaksın ateş ateş,
dişlerin minik ağzında birer inci tanesi gibi duracak,göremeyeceğim…

Yürüyeceksin pıtı pıtı,zamanı,ortasından yırtarcasına telaşlı,
arasıra düşeceksin,canın acıyacak,dizlerin kanayacak belki,yanında olamayacağım…

Saçların uzayacak kıvır kıvır,her bir teline canımı feda edeceğim,
ömrüme sırat köprüsü, saçların…koklayamayacağım,tarayamayacağım kömür saçlarını…

Çocuklar göreceğim babasının ellerine sıkı sıkı sarılan,
babasına seslenen çocuklar göreceğim,
gözümün bebeği sızlayacak,birazda yaralayacağım hasta kalbimi…

Şimdi sen,hergün biraz daha güzelleşiyor,hergün biraz daha büyüyorsun kızım,
ben burda çirkin bir adam olurken,ben yavaş yavaş küçülürken…

Yıllar sonra birgün,bir acı yerleşecek gözlerinin karasına,baba diyen her çocuğun mutluluğuna…
Dilin acıyacak içine attığın her sitem için…
beni soracaksın birilerine,babam nerde diyeceksin,
baban gelecek diyecekler ama gelemeyeceğim kızım…

Biliyorum,beklediğim kadar bekleyeceksin,özlediğim kadarda özleyeceksin,
Bazen bir pencere kenarında sana yazdığım mektupları okuyacağım güvercinlere,
Bazen saklayacağım seni bir şiirin en acıklı yerine …

Sen,her zaman,bir damlasın yorgun gözümde,
Sattım tüm sevinçlerimi,umutlarımı,mutluluklarımı,
Yasını tutuyorum bu karanlık evde…

Elveda güzel kızım,elveda yetim kızım,elveda canımdan öte can kızım…
Sen mi babasız kaldın,yoksa ben mi evlatsızım…
Affet kızım…