SENİN EN BÜYÜK SUÇUN HER ZAMAN HAKLI OLMAK

Haklısın,ben seni çok sevdim.Biraz da kendimi sevmeliydim belki.Çok düşündüm insanın sevmesinin sınırı var mıdır diye.Hani seni çok seviyorum der ya insan.İşte bu çokların bir sonu var mı?Mesela birimi var mıdır sevginin?Ölçülür mü,tartılır mı,sayılır mı?Birimi her neyse fark etmez,öyle sevmişim ki seni,ben dahil gözümün gördüğü,kulağımın duyduğu,tadını aldığım,hissettiğim hiçbir şeyi sevebilecek sevgim kalmamış.

Haklısın,mutluluğa giden yolların asfalt olmalı,ben bir stabilize yolum,o narin vücudun sarsılır,hayallerin sarsıntıdan kırılır değil mi?Halbuki ,halbuki neyse haklısın…

Haklısın,gençsin,güzelsin,zarifsin.Hele gözlerin, o namluya sürülmüş iki kurşun gibi,zifirde parlayan iki yıldız gibi gözlerin, ben her zaman haklıyım demiyorlar mı bana?

Haklısın,uzakta olan benim.Sen hiç uzakta olmadın ki.Senin yerin benim yanım değil,benim yerim senin yanın olmalıydı.Çünkü senin varlığındır,mekana anlam kazandıran.Haklısın,yeryüzü de gökyüzü de nedir ki senin yüzünün yanında…

Haklısın,seni sevmek yapılacak en büyük bencillik,hele karşılık beklemek ahmaklık değil de nedir?Ayaklarının altına alsan yüreğimi haklısın.Sen kimsin de …. diye başlayan cümlelerin öznesiyim haklısın.Çünkü ben seni bi sevdim,benden vazgeçtim.Ne tuhaf,kendinden vazgeçmiş bencilin biriyim ben.Ama benim tek bencilliğim,sencilliğim desem,anlamamakta da haklısın…

Haklısın,benimkisi bir düştü.Ama ekmekten,sudan daha çok sevdim senli düşleri,seni düşünüşleri.Çünkü vicdanım da sensin,nefsim de sen.Çünkü insan vicdanıyla düşünür,nefsiyle uygular değil mi?

Haklısın bir tanem,bana sahip olacak tek bir hak bırakmasan da HAKLISIN…



UFUK BAYSAL 10.06.09