Her şey istediğim gibi olmuyor diye sersenişte bulunuruz ya,artık bu aralar pek aklıma gelmiyor nedense.

Niye acaba diye bir an düşündüm,yoksa ben bu aralar bunu, başka türlü yorumluyorumdamı anlamını çıkarmaya çalışmıyorum.Ama bu beni rahatlatmıyor,kimse bir sonraki günü bilemediğinden ,sabah uyandığında belli bir düşüncesi varsa bunu yapmaya başlar,çünkü geceden hedefi belirlemiştir,veya rutin bir yaşantıya sahiptir ona göre hayatı devam eder" nereye kadar?" dersin oda bilmez,hedef yokturki! ona benzemekte istemem.ne yaptığını bilmek lazım,etraf bunu senden öğrenmeliki sende onlara anlatmalısınki,yaşamın dolu, dolu geçsin.Bir amaç işte ,en önemlisi kendine saygı ,zamanında kullanılan bir yaşam!.

Evet ;yaşam, yaşamak,yaşatmak ,Bunlar aslında bir insanın hayatındaki en önemli amaçları olmalı,severek bunları yerinde ve zamanında etrafındakilerle beraber anlamlarını bilerek yaşamak....

Kimi zaman bunlarda bizi sıkar oda bence gayet normaldir,bir şeyler bizi rahatsız etmeye başlarki ne olduğunu ,nasıl davranmamız gerektiğini bilemeyiz,Etrafımızdaki sevenler hemen anlar bu durumu,sorarlar merakla "hayırdır neyin var!""hastamısın bugün,hiç keyfin yok,"merakla sorulur ama sen onlara bu meraklarını giderecek bir şey söyleyemezsin!..Çünkü sende bilmezsinki neyin olduğunu ,anlamsız bir durum,manasız bir sıkıntı,işin içinden çıkmak için yer mekan arar durursun,ama bunu yaşamında sık yaşamak istemediğinden bir an önce bu durumu üstünden atmaya bakar günü bitirirsin ...

Düşünün bir! yaşamınızda olmazmı böyle bir durum,ben ara ara yaşarım ama uzatmakta istemem ,kendimi ,sevenlerimi üzmek ,böylesine bir durum yaşatmak,niye ?birde bu yaşam bize hediye derim! haydee sıkıntı neyime,güle güle!. Ben seni taşıyamam üstümde çözüm varsa eyvallah,sebebsiz üstümde işin ne bee ,ben seni istemem , sende beni gelip rahatsız etme,git işin yoksa,başkasına benim işim çok ,bak daha bir çok kişiyle görüşüp onların sorunlarına dinleyeceğim,onlara yol göstereceğim,gülümsemelerine tanık olacağım,onlar mutlu ben daha çok mutlu olacağım,yeri gelecek ağlayacağım,ama sebebsiz bir durumu üstümde istemiyorum ..

Benim sebeblerim varki onları seviyorum,kendim ve sevdiklerimle beraber olmak,en değerli sebebim,sevmek sevgimi herkezle paylaşmak..

Sebebsiz olunca ben söylenecek sözde bulamam bundan dolayı sebebsizliğe,sıkıntılara kendimi bırakıp hayatımı sebebsizleştiremem,yaşam sebebler var oldukça güzel,sonsuza kadarda öyle kalacak ...

Sebebleriniz yaşamınızdan hiç eksilmeden ,sevgiyle yaşamanız,sevmeniz kaydıyla sevgiler.