Nasıl başlasam bilmiyorum.Nsl tarif etsem hissettiklerimi.
Kaç satır gömdüm şu karalanmış sayfalara,anlatamadım.
Oysa daha önce hiç bu kadar zorlanmamıştım,
hiç bu kadar anlamsız gelmemişti sözcükler, başka bir konuyken anlatılan.
Biliyormusun hiç denememişim dostluğunu anlatmayı,hoş denesem de,
ifade eden bir sözcük yokmuş dotluğu anlatan...
Aşk,sevgi tutku;kin,nefret,ihanet,acı,özlem...
Hepsi anlatılabilirmiş,satırlarca yazabilirmişim,şu an anladım.
Ama dostluk...En zoru buymuş...
Dostluk sadece yaşanırmış,bir de adı olurmuş
Yaşarken anlamıyor insan ne kadar güzel bir şey olduğunu belki,
bazen hoyratça davranıyor sahip olduklarına;
ama insan en sevdiğine en çok zararı veririrmiş.
Bunu unutmamak gerek:)
Ne badireler atlattık birlikte,nelerle karşılaştık,kimler girdi çıktı hayatlarımıza..
Bazen yolumuz saptıysada hep bir omuz olduk birbirimize ağlayacak.
Belki çok küçük şeylerdi bu koca dünyada bizim yaşadıklarımız ama biz küçüktük,
bize büyüktü her biri.Dünya büyüktü,yaşananlar büyüktü...
Hep yanımızda olacak zannettiklerimiz oldu,bizden zannettiklerimiz,ama kalan bak yine ikimiz olduk...Ünüversiteyi kazandığın ilk yıldan bu yana kopacağımızı düşünenler,senin değişeceğini düşünenler,zamanla aramalarımızın azalacağını,
yitip biteceğimizi ne çoksöylediler:)
Artık gülüyorum,evet gülüyorum hepsine;
Çünkü onların bir kedisi ya da faresi hiç olmamış,yazık...
Hep söylediğimiz gibi biz birbirimizin en büyük şansıyız ve bu hiç değişmeyecek!
İyi ki doğdun ŞANSIM-dostum-MUTLU YILLAR!!!