kaskatı kesilmiş bedenim..telefon caldı;konusuyorum.. ama neden duymuyorlar cıglıklarımı okadar cok bagırıyorumki halbuki;içimdeki sessizligi yırtarcasına..sesimde karıstı içimde dolasan kayıp ruhlara.. hergün bişeyimi teslim ediyorum..bedenim yok artık,yüregimde öyle.. sadece gece bakan gözlerim var,gece bakan karanlık gözlerim hiç günesin dogmadıgı bir ülkede gibiyim sanki..



biri gelecek diye korkuyorum.. ruhum görünecek bedenim yok artık cünkü..bana bakan gözler taa içimi görecekler sanıyorum içimdeki bombos karanlıgı..ve gözlerimden cıkan kan damlalarını..



ben karanlık ruhlarla beslenirim.ruhların en karanlık yerlerini alırım içime.. hapsederim..damarlarımda kan dolasmaz benim..her gece kestigim bileklerimden fıskırır ruhlar.azad ederim

ruhum hasta ve lanetli..en kasvetli korkularımı bile yalnız yasarım.. benim paylasacak bişeyim kalmadı artık cünkü..
korkularınızı bana bırakın..ben herkesin yerine korkarım..
en umutsuz asklarınızı bana bırakın ;en umutsuz askları yasar ruhum..

karamsarlıklarınızı bırakın bana..en kötü sözlerinizi.. içinizde kirli ne varsa bırakın..
cünkü benim onlardan baska birşeyim yok.. üşüyorum..





yagmur kokularını alın;içinize umut dolsun
bebek kokularını alın siz;yasadıgınızı hissedin
yeni dogan günes le gelen heyecanı kıpırtıyı saklayın yüreginizde

en aydınlık rüyalar,en pembeler,morlar,kırmızılar sarsın hayatınızı..
en siyahları bana verin.. benim tek kalan rengim..





kusluk vakti sancılarımvar benim.. deli monologlarım.. ama seviyorum kayıp ruhumu,kimliksizligimi ve isimsiz korkularımı… kanayan yerlerimide seviyorum.. cünkü artık beni BEN yapan yalnızca onlar kaldı.. sarılıyorum onlara..

eger ruhumdaki karanlıgı görürseniz.. kapayın gözlerinizi ve MAVİyi düşleyin……

ANNA...