bugün yine hamallık yaptım dertlerime..birini öteye bıraktım derken yenisi bindi sırtıma,her yeni gelen diğerinde ağırdı sanki..gelen gideni aratır derler ya,şu dünya; dertlerimi bile aratır oldu bana..bunca yükün altından kalkmak zor kırıyor kemiklerimin üzerindeki ağırlıklar,ağlatıyor beni dindirmiyor kanayan yaramı aksine daha da açıyor çokça kanatıyor...hani şu dost diye bildiklerim var ya,hani şu iyi gün dostları bir tekme de onlar vuruyor..düşe kalka ilerliyorum şu yabancı bildiğim diyarlarda.ağlamaktan,gözyaşı dökmekten başka çarem yok...artık gözyaşlarım yüzümde izler oluşturdu,başka yollara sapamaz oldular doğru bildikleri yoldan gittiler tıpkı ben gibi...halbuki o doğru görünen yol da yanlıştı..yanlışlarına bir yanlış daha eklemek,bu kolay...önemli olan ders alabilmek derlerdi de öğrenemedim..belki yaşımın getirdiği düşüncelerden,isteklerden..tut muyor ellerim,sonlandır diyor şu paragrafı kalbim...bari bir kez de olsa doğru olanı yapayım..susuyorum,ağlıyorum.. görmeseler de içimi gören Biri var elbette...