Ne diyeyim, ne dillendireyim ki sana ?
Şu günlerde esirikliğime sebepsiz bile kalamıyorum sen varsın diye,sonra dönüp dolaşıp kendime soruyorum sorularımı,
cevapları senden gelmeyen sorularıma o piti piti yapıyorum.Seçilene cevap bu demeye de yediremiyorum ya,kutu kutu pense oynuyodum aslında diye kendimi kandırıyorum,onu yanlış cevap sayıp arkasını çeviriyorum.

Başkalarının ağzından dökülenler sende dillense daha az can acıtırdı diye düşünüyorum,
belki de bunları hiçbir zaman söyleyemeyeceğinden emin olmam neden bu azdan biraz fazla saf düşünceye.
Ne diyeyim ki ballim yine ben konustum, yine tutamadım elimdeki kalemi,askıda ama hala düşünceler, dillendirilmekten korkulmakta hisler..
Ya da söylediklerinin yerini bulmaması diyelim.
Daha ne döküleyim ki sana ? Senin saatin yine can acıtmayı vuruyor, akrep ne zaman ayrılacak bu durağından maalesef yine bilinmiyor, bilinemiyor...