Adam ağız dolusu küfürle karşısındakine çıkışıyor.
“Ben senin…” diye başlayarak ana avrat; eşik, kerevet; kapı, pencere düz gidiyor.
Sövgünün muhatabı dikleniyor.
“Siz bana ‘sen’ diye hitap edemezsiniz!”
Küfür eden düzeltiyor.
Ben sizin…” diyerek, aynı sövgüyü yineliyor.

Ulan denyo! Herif seni allı pullu boyuyor, artık bunun ‘siz’i ‘biz’i mi kalır!
Siz bana hakaret edin; ama saygı göstererek hakaret edin, diyor galiba.
Saygıda hakaret; hakarette saygı olur mu hiç zevzek!
Tezek yemenin Frenkçesi, işte!
Yarabbi şükür, diyeceğine, hiç değilse tükür yüzüne.
Yok!
Öylece yaşayıp gidiyor işte.

Bir şeyin özü değil, şekli önemlidir bazı kimselere göre.
Özünü anlamaya hiç gerek yoktur; çünkü kafalarını bu tür şeylere yormazlar. Ne görünüyorsa o görünen şey öyledir onlar için.

Siyaseti karıştırmayalım, dilimizi o tür jargona alıştırmayalım; ama bazı şeyleri de düşünmek gerekir.
Kafamıza kelle muamelesi yapmadan ve de kitabın ortasından sapmadan iki sözü söylemeliyiz.

Rahibe elbisesini giyen herkesi rahibe sanmak; kiliseye hiç gitmeyen birini de imansız olarak anlamak saflıktan öte ahmaklıktır.
Yani sunuma bakarak o kişinin konumunu belirlemek şekilciliğin tam ortasıdır.
“Siz benim söylediğime bakın, ben ne söylüyorsam ona inanın!”
Yok ya!
Sen kendini hurma, diğerlerini de tarladaki hıyar mı sanıyorsun!
Elbette söylediğin her söz sakat değildir; fakat bırak da herkes beynine vursun bakalım o sözü, belki gerçek yüzünü çıkaracak ortaya!
“Sen benim söylediğimi değerlendir!”
Niye!
Aynası iştir kişinin lafa bakılmaz, diye boşuna mı söylenmiş.
“Ben haktan yanayım,” diyerek çevreni aldat; sonra da haksızlığın danasını değil anasını yap!
Sen, kiliseye gitmeyeni aforoz et, biri de senin ikiyüzlülüğünü ortaya çıkarınca, onun haddini bildirmeye kalk!
Kimsin sen!
Kendini şeyh, herkesi de müridin mi belledin!

Sen bana hakaret et, ben orada bana hitap şeklini düşüneyim, öyle mi!
Onu sen şekilcilerden bekle!

Bak işte!
Sade sen mi biliyorsun bu işi!..
Eloğlu da çaktı köfteyi.
Öve öve bitiremedi bizim dinimizi.
Baktı, silahla olmuyor o zaman dinle halledelim şu işi, dedi.
O zaman din değiştir be adam!
Yok!
Sizin buralarda dinle insanları aldatmak hem çok kolay hem de adet olmuş, ben de bu yolu deneyeyim, dedim, diyor aslında.
Allah bilir ya, kadın olsaydı tesettüre bile girerdi!
Tabi sürüyle olan fikir sünepeleri de yiyor!
Benim de mideme oturuyor.
Kusuyorum.

Sayın Başkan’a laf söyletmeyenlerin bir gönül borcu olmasın sakın!
Ne bileyim işte, aklıma geldi de!
Birileri O’nun memleketinde misafir ya!

Eğer kural her gördüğüne ve her söylenene inanmak ise; ben de bunları diyorum. İnanma da göreyim seni!
Bak nasıl aforoz ediyorum seni düşünce kulübünden.
Senin ben… (özür dilerim) Sizin ben aklınıza şaşayım e mi!