Bugün bir kez daha anladım. Bu kadar yakın olup da aslında ne kadar uzak olduğumuzu.
Yine yaptın aynı şeyi, yine söyledin duymak istemediklerimi..
Dilim ne kadar olmaz artık dese de. İçimde hep bir umut saklamışım meğer.
Kendime bile itiraf edemediğim. Ya da etmekten korktuğum.
Issızlığın, yalnızlığın en koyulaştığı anda
Hep o umuda sarılmışım… farkında olmadan, çaresizce
Sana ait dakikalar yaşıyorum yüreğimde açtığın yaraya inat
Senli zamanlar katıyorum ömrüme.
Her söylediğini, her hareketini defalarca durdurup başa sarıyorum.
Senin yanındayken öteki beni yaşıyorum.
Şaşırıyorum bu halime, tanıyamıyorum
Aptallığıma gülsem mi, ağlasam mı bilemiyorum…
Kararlar alıyorum kendimden habersiz
Sonra bakıyorum hepsi bana yabancı
Kayboluyorum dehlizlerde
Mantığımla kalbim arasındaki yolda…
Adını koyamıyorum hiçbir şeyin
Senden kaçmaya çalışırken sana dönüyorum
Her seferinde kendime bir çelme takıyorum…


BURCU ÜNALAN