9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1261
Okunma
Bu satirlari karaladigimda gece, güne dönmek üzeriydi.Henüz aydinlanmamis gökyüzünde
kümelenmis karabulutlar sagnak olup Almanya üzerine bosaliverdi...Gökgürültüsü esliginde
birbir pesisira cakan simsekler giderek öfkesini yitirdi ve aydinlik bir gün ilik ilik gülümseyiverdi.
Bu saatlerde ayaktaydim.Niye...?Cünkü aklimda sen vardin,karsimda ise bana bakan cansiz
resmin.Düsünüyorum da yasamak nedirki, bazen bir kahkaha, cogu kez de gözyasi.Bu
gercegi kahkahasi da gözyasisi da az yasadim.Ne gülünecek yerde güldüm cünkü, ne
aglanacak yerde agladim.Insanoglu koca dünyada kendini bir basina hissettiginde,
yalnizliktan kurtulmak icin bir dost arar, herseyinle onunla paylasmak icin.Asil büyük
yalnizligi o dostu buldugunda baslar........
Cevap Yaz