Dost insan hayatının en önemli enstrumanlarının biridir.Ne kadar çok dostu varsa insanın o kadar zengindir. Dostumuzu kaybetmek istemiyorsak eğer, onu sınamamalıyız. Çünkü sınandığını düşünen dost güven kaybeder.

Ve yine onu kaybetmek istemiyorsak eğer, (maddi ya da manevi) ondan hiçbir şey istememeliyiz. Çünkü isteğimizi yerine getirmek için gerekli imkânlara sahip olamayabilir. Ya da böyle bir isteği yoktur. Her iki halde de zor durumda kalır ki insanlar sevdikleri kişilerin karşısında zor durumlara düşmekten hiç hoşlanmazlar.İnsan dostunun her şeyinden haberdardır nasılsa. Bırakalım onu kendisine, vermek istiyorsa zaten verir.

Dostumuza gerçek bir yoldaş olmak istiyorsak eğer, onun uzağındayken bile hep yanı başında olduğumuz duygusunun onda oluşmasını sağlamalıyız. Çünkü insan dostunun her zaman yanında olmasını ister.

Dostumuza öyle dost olmalıyız ki yanımızdayken gerçekte nasılsa o şekilde olabilmeli. Ruhunun bütün gizlerini, eksiklerini, güzelliklerini bize açabilmeli. Bunu yaparken ilerde bir gün tüm bunların kendisi aleyhine kullanılmayacağından zerre kadar kuşkusu olmamalı ve kendisini koruma ihtiyacı duymamalıdır.

Bizim yanımızdayken dostumuz, içinden nasıl geliyorsa o şekilde davranmaktan asla çekinmemelidir. Ve bilmelidir ki ne kadar saçmalarsa saçmalasın, abuk sabuk davranırsa davransın bunlar asla ortaya dökülmeyecek başkalarına koz olmayacaktır.

Her şeyde olduğu gibi dostluklar da eskir.Böyle bir durumda bile dostumuza gerçek bir dost olmak istiyorsak eğer, her nedenle olursa olsun bizi terk edip gitmiş olsa bile biz onu asla terk etmeyelim ve bunu da bilmesini sağlayalım. Ki gün gelip bir dosta ihtiyaç duyduğunda hiç düşünmeden geri dönebilsin.

RECEP AKIL