Nefes almayı senden öğrendim ben. Havayı doldururken ciğerlerime, en temiz duyguları yaşamayı öğrettin bana. Mutluluğu, nefes alırken bile seni düşünmeyi. Senin için nefes almaktı ne de olsa. Seni düşünerek aldığım nefeslerle geldim bugünlere. Her an aklımdaydın sen, nefesimdeydin, havamdaydın, kokumdaydın. Derin bir nefes alıp, havadaki tüm güzellikleri içine çekerek, hücrelerine nüfuz etmesini bekleyerek mutlu olmayı sana borçluyum. Bana bunu yaşattığın için sağ ol…

Su içmeyi senden öğrendim ben. Hani olur ya, çok sıcak günlerde su içersin ve o suyun geçtiği noktalardan itibaren bir rahatlama başlar ya vücudunda, ben onu seni her gördüğümde yaşadım. Seni her gördüğümde, ateşte yanan vücudum, serinledi. Su içerken seni hatırladım. Su gibi temizdin sen, su gibi saftın, su gibi masumdun. Su gördüğümde, seni hatırlıyorum ben. Bana bunu yaşattığın için sağ ol…

Masalları senden öğrendim ben. En masum masalları… Zaten eskiden de masallardaydın benim için. Erişilmezdin, bir an için çok yaklaştım, ellerimi uzattım anladım ki sadece ben yaklaşmışım. Sen hala masallardasın. Kendimi kandırmışım aylarca. Belki oda seviyordur diye. Ama anlayamadım ki ben senin gerçekten de masallardaki bir Rapunzel olduğunu. Sana her Rapunzel dediğimde, senin o güzelliğini betimlemek istemiştim sadece. Dediğim gibi anlayamadım ki, gerçekten masallarda olduğunu, gerçekten beni sevmediğini. Bana masalları öğrettiğin için, masallarda yaşamama neden olduğun için, Rapunzel dediğimde gözlerimin dolmasını sağladığın için, bana bunu yaşattığın için sağ ol…