Seviyoruz,hemde çok seviyoruz, belki deliler gibi... Ancak, ifade edemiyoruz... En zoru başarıyoruz. Bir insana kalbimizi açıyoruz. Hatta anahtarını veriyoruz , o altın kalbimizin. Onu, içimize hapsetmek istiyoruz,belki bir ömür boyu. Hayaller kuruyoruz, hepsinde o var.Onu görünce elimiz ayağımıza karışıyor, şaşkın oluyoruz.Zoru başarıyoruz, seviyoruz.Herkez gibi değil, kendimizce seviyoruz. Sevgimize özümüzü koyuyoruz.Ona güveniyoruz, onu tanımadan.Hayatın belkide en büyük riskini alıyoruz. Fakat,fakat... Birşey diyemiyoruz.’Seni sevdim be kızım hemde çok hemde deliler gibi’ diyemiyoruz.Kelimeler bir türlü birleşmiyor, dile gelmiyorlar. Sanki, sevgi cümleleri bize küs o gün, o an. Zoru başarıyoruz, kalbimize güç yetiriyoruz. Kolayı yapamıyoruz, dilimizi çözemiyoruz...
Kolay birşeyleri başarmak dileğiyle...