Allahın vasıflarını isimlerini öğrenmemiz ene denilen benliğimize bağlıdır.Nedenmi?
Çünkü Allahı anlayabilmemiz için bize bir ölçü kıyas tartı lazım.Normal şartlarda varlığı her yeri kuşatan birini anlayabilmemiz imkansızdır.Mesela, nasılki güneş görününce diğer tüm yıldızların ışıkları yok oluyor yıldızlar yok olmuyor ama onları kapsayan güneş gelince hükmü kalmıyor yıldızların.Aynen öylede Allahın varlığı heryeri kuşattığından hudud ve sonu olmadığıdan ona ne bir suret nede bir şekil veremiyoruz ve mahiyetini kavrıyamıyoruz.Ama onun bize vermiş olduğu enaniyet duygusuyla mevhum hissiyle (gerçekte olamdığı halde varmış gibi olması) hasebiyle yani benlik hissiyle Allahın vasıflarına yaklaşmış oluyoruz.Diyoruzki bu evi ben yaptım o zaman bu kainatıda o yaptı.
Evet "ene "bir ayna gibi bir ölçü aleti gibi dereceleri ve miktarları hesaplayan bir makina gibi iş görüyor.Bir şeyin kendini değil sanatını vasıflarını temsil eden bir mana gibi iş görüyor.Çok güzel ve harika olan bir resime irade versen ve desenki sen ne kadar güzel bir resimsin ve resim diyebilirmiki evet güzelim.Derki ben bilmem ressam orada ona iltifat edin.Amma enesini benliğini harekete geçirip evet güzelim tabi derse o Ressam onu kaldırır çöpe atar ve resim hiç bir şey dimeye hak bulamaz.
Benliğimizi iyiliklere ve güzelliklere baktırabilmemiz temennisiyle...