.........Yine bir mektuba başladım,adresi belli olup da götürecek bir postacısı olmayan...Sana derdimi anlatıyorum duyamayacağını bilerek üstelik.Duyma..önemi yok.Zaten seni yokluğunda varmışsın gibi yaşamaya alıştırdım kendimi.Şizofren mi oldum ben diye soramadan edemiyorum arada kendime.Bu hayalvari dünyamda seninle yalnız olmak ne güzel,görebilmeni çok isterdim....Seninle yaşıyorum varlığın olmasa da.Birlikte yiyoruz sevdiğimiz ne varsa,sen kızıyorsun adam gibi ye abur cuburdan vazgeç diye,yine de kıyamıyorsun bana.Birlikte içiyoruz her yudum suyu...Birlkte geziyoruz Ankara sokaklarında...ne güzel el ele tutuşuyoruz ama seni kimse göremiyor benden başka:)değil mi?Dondurma alıyorsun bana kızarak hasta olacaksın diye..Yine kıyamıyorsun n’oluuuur deyişime...Yoruluyoruz akşama dek,zor atıyoruz odamıza kendimizi...Göğsüne bastırıyorsun sıkıca,uyu diyorsun...Oysa ben uyumak istemiyorken...Sımsıkı sarılıyoruz birbirimize,yaramaz çocuk edamız kayboluyor deli bedenlerimizde...Farklı yolculuklara çıkıyoruz sonra...kimsenin içinde olamayacağı...en özel...Sonra dalıyoruz bitkin bir gecenin kollarında...Uyanıyoruz sabaha da beraber...Gerisi malumun mucizem...İşte hayatım dopdolu seninle.Olmasan da olur derken ne demek istediğimi anladın mı şimdi?Zaten bendesin,gördün....değil mi?......


hoşçakal......