Saçlarımı taramıyorum,.sigara izmaritlerini biriktiriyorum , odamı toplamıyorum.
Soranlara iyiyim diyorum.

Düşünüyorum üşüyorum …
Uyuyorum, kayboluyorum…

Günlerden özlem , aylardan ayrılık .
Mutsuzsundur aslında ama mutlu gibi davranırsın ya öyle işte .
Bakıyorum kapıdan pencereden yağmurlar yağıyor , otobüsler geçiyor babalar işten dönüyor, çocuklar babalarını karşılıyor sonra o çocuk gözlerde ki sevinci hissediyorum o an için mutlu oluyorum.

Çok mu büyüdüm ben , babamın gelmesini bekleyemeyecek kadar çok mu?

Pazar kahvaltılarımızı özlüyorum .Kızarmış ekmek kokusunu , radyodan duyulan Zeki Müren şarkılarını ,annemin yaptığı reçellerin kızarmış ekmekle buluşmasını , babamın hazırladığı masada şen şakrak sohbetlerimizi özlüyorum.

Büyümeseydim diyorum , sigaraya hiç başlamasaydım.
Bu sancıları çekip ölü doğurmazdım umutlarımı o zaman.Panzehiri olmayan zamanın çirkin korkutucu elleri sıkmazdı boğazımı.
Herseferinde hayal kırıklıkları içimde ki çocuğa taze bahar kokusu sunmadan düşürüyor.
Göz çukurlarımda biriken sularda gençliğimi boğuyorum.
Bedenimi kurutuyorum yangınlarda.

Geçtiğim yolları unutmamak adına ekmek kırıntıları bırakmıştım.Dönüp baktım ,onları da kuşlar nasiplenmiş .Kattettiğim yollardan dönemiyorum.Bir mucize olmalı tanrım diyorum, bir mucize.
Beklemek yoruyor beni.

Oysa…
Mutluyduk biz.
Pazar kahvaltılarında
Mutluyduk biz
Çocukluğumda.