Güzel görünen herşey aslında koca bir yalanmış. Belki mantıken bunların yalan olduğunu biliyordum. Ama gönlüm hep kapattı zihnimi.Sanırım bazı şeylerin farkına varma zamanı çoktan geldi. Sözün bittiği an derler ya işte bende şuan o anı yaşıyorum. Aslında söylenecek çok söz var. Ama cesaretim yok, ya da imkanım. Keşke bazı şeyler için çok geç kalmış olmasaydım hayatı döndürebilsydim geriye. Ahh! ne yanlışlarımı düzeltmezdim ki. Ya da bu hayat neden hep insanların ayaklarına bir engel takıştırır? İnsanlar neden anlamazlar birbirlerini? Neden sevgiye saygı yoktur? Çok mu zor bu sorular? Tabikide değil. Zor olan bu sorular değil, insanların beyninde bu soruları bırakıp cevaplamadan gidenlerde suç.Hiç bir soruyu cevaplamayanlarda suç. Ya da o insana sevgiyi sunanda suç. Herşey karşılıklıymış aslında. İnsanlar biraz oturup düşünseler unuttuklarını, kırdıklarını, incilttiklerini acaba vicdanları rahat eder miydi? Ne olurdu biraz daha ferah bir nefes alsaydık her günün yorgunluğunu sevdiklerimizle geçirseydik....