Eskiden yaşanan aşklarda bir zerafet varmış.

Eskiden hissedilen duygularda bir farklı duruş varmış...

Eskiden aşktan önce onur gelirmiş...

Sanki aşk kutsal bir duygu gibi fanusta korunurmuş.

Eskiden insanlar dokunmadan sevmeyi bilirlermiş,

Düşünce güçlerini kullanıp, hissetme duyuları gelişmiş ve incitmezmiş aşkı da...

Aşkı o zamanlarda yaşayanlar, daha kırılgan daha etik ve daha platonik yaşarmış...

Aşkın yan etkilerini, aşkı küstürdüğümüz zaman yaşıyoruz.

Yani aşkı hırpalamak, aşkı hırçın ve bir o kadar zalim de yapabiliyor.

Bence biz insanlar; en nadide hazinemiz olan AŞKI mutasyona uğrattık.

Hani radyasyon verirler ya bazı denek hayvanlarını kısırlaştırmak için,

İşte biz de aşkı kısırlaştırmak adına, çok fazla tükettik.

Yorduk onu…

Güven verdik, yüreğimizde misafir ettik ardından başka seçeneklerimizi

Devreye girince aşkı kapı dışarı ettik.

Şimdi aşkın ipi çarşıya pazara çıktı, çilesi on para etmiyor.

İnsanlar en olmayacak yerlerde aşkı tüketir oldular.

Ayaklar altına aldık…

Onu incitip, kırdılar.

Aşkı küstürdüler.

Aşk, kendini koruyamaz oldu.

Bence aşk bunu hak etmiyor.

Aşk, hak ettiği yerde durmalı.

AŞK şimdi çok daha farklı yaşanır oldu.

İçinde her olumsuzluk yaşanırken biz AŞKI en zalim yönümz olan İHANETLE etiketledik.

Ve ister istemez AŞK değişti...

Gerçekten seven yüreklerde ACIMASIZ rolü üstlendi.


Emine Pişiren/Bursa/26.05.2009